കവിത

അത്യന്തമീ ഭുവനമാമിഷഭോജ്യരാലേ നിത്യം പെരുത്തു, ഭയമേറിവസിച്ചിടുന്നൂ അന്തംവരുത്തിയവനിക്കു സുരക്ഷയേകാൻ ശ്രീരാമ! രാമ! ജയതേ! ശുഭ സുപ്രഭാതം! ആപന്നമാറ്റി, ജനമാനസമന്ദിരത്തിൽ ആമോദമോടെ തവ രൂപമൊഴിഞ്ഞിടാതെ സാനന്ദമായിയവനീസുതയൊത്തുവാഴാൻ സാകേതനാഥ! ജയതേ!...

(ഇന്ന് (2024 മെയ് 8) വിദ്യാധിരാജ ചട്ടമ്പിസ്വാമികളുടെ നൂറാം സമാധിദിനം) ഛാത്രത്വ കാലമതിലുന്നത വൃത്തനായീ ചട്ടമ്പിയായതിലുമെങ്ങെവിടൊക്കെയങ്ങും ഛത്രങ്ങൾ, ചാമരമതൊക്കെ മനസ്സിലേറ്റാ- തുത്തുംഗ ഭാവമൊടു, കൃത്യതയോടെ നീണ്ടൂ ശാസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ...

നാട്ടിന്‍ പുറത്തെ കൊതുകുകള്‍ ഇപ്പോള്‍ നഗരത്തിലേതുപോലെ നിഷ്‌ക്കളങ്കരല്ല. മുന്‍പ് അലസമൊരുപാട്ടുംപാടി കാലിലോ തോളിലോ ഉദരത്തിലോ കുത്തി ചോരകുടിക്കുകയാണ് പതിവ്. അങ്ങനെ വിസ്മൃതിയില്‍ അപകടം തിരിച്ചറിയാതെ ഒറ്റയടിക്ക് അവ...

മക്കളേ, കടലുകാണാന്‍ വിളിക്കരുത് വലിയൊരു സങ്കടക്കടല്‍ തന്നിട്ടാണ് നിങ്ങടെയച്ഛന്‍ മറ്റൊരുവളുടെ ബീച്ചിലേക്ക് പോയത് കാടുകാണാനും വിളിക്കരുത് കാട്ടില്‍ വച്ചാണ് നിങ്ങടെയച്ഛന്‍ എന്നെ നിഷ്‌കരുണം പുണര്‍ന്നതും പിന്നെ പിഴപ്പിച്ചതും...

ഒരു മാങ്ങാക്കാലത്തിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്ക് നിന്റെ ചുണ്ടില്‍ പൊള്ളിയടര്‍ന്ന തൊലി. മധുരത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു പോകുന്ന ഓര്‍മകള്‍. കുയിലും കാക്കയും അണ്ണാനും ഓടിപ്പാഞ്ഞ വഴികള്‍. ഓര്‍മകളിലേക്ക് എണ്ണയൊഴിക്കുന്തോറും പടര്‍ന്നു...

മറഞ്ഞു പോയവന്റെ നമ്പറിലേക്ക് വീഡിയോ കോള്‍ ചെയ്തു എണീറ്റയുടന്‍ ദാ അവന്‍ പുള്ളിമുണ്ട് തുടയ്ക്ക് മേലേ മാടി, പുകയെടുക്കുന്നു. അമ്മിക്കുട്ടി പൊക്കി കസര്‍ത്തുകള്‍ കാണിക്കുന്നു സണ്‍ഷെയിഡില്‍ തൂങ്ങുന്നു...

ഓട്ടുരുളി പോലെയീ ഭൂതലം, സമാസ്വാദ്യ- മിഷ്ടവിഭവങ്ങളാല്‍, നിഭൃതം! 'കണി' തന്നെ നിത്യവു; മെന്നാലിന്നോ സംക്രമപ്പുലരി തന്‍ ദര്‍ശനസമൃദ്ധിയാ- ലനഘം രമ്യം, ധന്യം. കാലത്തിന്നനശ്വര രഥയാനം, വേനലും വര്‍ഷവുമുദയവു-...

മേടപ്പൂക്കണി ; കര്‍ണ്ണികാരമഴകില്‍- ത്തൂക്കുന്നു പൊന്‍തോരണം, തേടുംവണ്ടുകള്‍ തേന്‍നുകര്‍ന്നുവരവായ് വീശുന്നു മന്ദാനിലന്‍! വാടാതാവനമാല, പീതവസനം, രാഗാര്‍ദ്രമാവേണുവും കോടക്കാറൊളിവര്‍ണ്ണവും നിറയുമെന്‍ ഹൃത്തില്‍ മയില്‍പ്പീലിയും! പാടാതെങ്ങുമറഞ്ഞുനീ കതിരുകാ - ണാതെത്തുമോമല്‍ക്കിളീ!...

വന്നു ചൈത്രമെന്നോതുവാന്‍ കാഞ്ചന- പ്പൊന്നലുക്കുമണിഞ്ഞു മനോജ്ഞമായ് കൊന്നയൊന്നെന്റെ മുറ്റത്തു പണ്ടൊക്കെ വര്‍ണ്ണചാതുരി പെയ്തു വിലസുമ്പോള്‍ . ഓട്ടുരുളി കനകനിറമാക്കി - ച്ചാര്‍ത്തിടുന്നമ്മ പൊന്‍കണിവെയ്ക്കുവാന്‍ , കാത്തുവെച്ച കണിവെള്ളരിയ്ക്കയും...

വയനാടിന്‍ കാടുതുരന്നൊരു രോദനമുയരുന്നു മലനാടിന്‍ മാറുപിളര്‍ന്നതു മാറ്റൊലി കൊള്ളുന്നു! ഭയമേറും കൊലവിളിയങ്ങു പ്രകമ്പിതമാകുന്നു 'മകനേ'യെന്നാര്‍ത്തൊരുനാദം കാതിലലയ്ക്കുന്നു വനവേടര്‍ തൊടുത്തൊരു ശരമേ- റ്റൊരുകിളി തന്‍രോദനമല്ല ഒരു പാറയിടിഞ്ഞതിനടിയില്‍ ഒരു...

ഇരമ്പിക്കുതിച്ചെത്തിയ ആംബുലന്‍സ് മുറ്റത്ത് നിര്‍ത്തുമ്പം മഴ ആര്‍ത്തു പെയ്യുന്നൊണ്ടാരുന്നു വെള്ള പൊതച്ച അപ്പനെ എറയത്ത് എറക്കിക്കെടത്തുമ്പം, അമ്മച്ചീടെ തൊള്ളേന്ന് തെറിച്ചുവന്നൊരു നെലോളി ഒറക്കപ്പായേക്കെടന്ന എളേത്തുങ്ങള്‍ ഒപ്പം ചേര്‍ന്ന്...

ഇതൊരു കവിതയല്ല, കരള്‍ പിഴിഞ്ഞ ചാറ്! ഇതൊരു സ്വപ്നമല്ല, ജീവിതമെരിഞ്ഞ ചിത! ഇതൊരു രാഗമല്ല, നെഞ്ചുലഞ്ഞ നിലവിളി! ഇതൊരു ഭാവനയല്ല, പൊരുളറിഞ്ഞ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം! ഇന്നിതൊരു കിളിക്കൂടല്ല, ഇണ...

മത ഭീകരര്‍ക്കഴിഞ്ഞാടുവാന്‍, അധികാര- മദമാളുവോര്‍ രാജപാതകളൊരുക്കുമ്പോള്‍ വെറുതെ കൈയ്യുംകെട്ടി നില്‍ക്കുന്ന ജനം ഒന്നു- മറിയാത്ത പോലസ്തപ്രജ്ഞരായ്ത്തീരുന്നല്ലോ... എന്തുചെയ്യാനുംമടിക്കാത്തൊരുവര്‍ഗ്ഗത്തിനെ എന്തിനുപിണക്കണമെന്നാവാം മനോഭാവം! എങ്കിലും തല കൊയ്യാനെത്തുന്ന ജിഹാദികള്‍- ക്കെന്തിലും...

തസ്‌കര ജീവന പാതയ്ക്കറുതി കുറിച്ചൊരുനാള്‍ ഏകാന്ത ധ്യാനം തുടങ്ങീ പിതാമഹന്‍ ചിതല്‍പ്പുറ്റു മൂടിയതേ വനസ്ഥലികളില്‍ പിറന്നൂ പുത്തന്‍ ജ്ഞാനാനന്ദ വീചികള്‍. തമസാ നദീതടം സാക്ഷി തമ്മില്‍ അലിഞ്ഞുറഞ്ഞ...

മധുരംവിളമ്പുക നിന്റെ കൈയിനാല്‍കവേ, മൗനനൂലിഴനൂറ്റുഞാനിരിക്കുകയാണ്. കനിവിന്‍പുഴയായി നീ നനച്ചല്ലോ എന്റെ, കവിതത്തോപ്പും അതില്‍ ചമ്പകം മണക്കുന്നു. കുളിരുംമണിത്തെന്നല്‍പോലെ നീ വേനല്‍വീണ, വഴിയെയുലാത്തുമ്പോള്‍ സഹ്യന്റെ ചരിവിലെ പച്ചിച്ചമരനിരനിറയെ കവിതതന്‍...

കാലൊടിഞ്ഞ് ആകെയുലഞ്ഞിട്ടും തട്ടിലിടാന്‍ അടുപ്പിലിടാന്‍ തോന്നുന്നതേയില്ല. പഴയ കസേരയില്‍ അച്ഛന്റെ ചേറ് മണക്കുന്ന വേര്‍പ്പിന്റെ ഗന്ധം... മുത്തച്ഛന്റെ പഴങ്കഥകളുടെ ഗന്ധം... മുത്തശ്ശിയുടെ മുറുക്കാന്‍- ചെല്ലത്തിന്റെ ഗന്ധം... സ്‌നേഹത്തിന്റെ...

കാര്‍മേഘപടലങ്ങളൊഴിഞ്ഞു നീളേ സൂര്യവംശോത്തമന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു ആചന്ദ്രതാരത്തെ കണ്ടുകണ്‍നിറഞ്ഞു ആത്മഗൗരവത്താലെന്‍ മനം കുളിര്‍ത്തു. പതിനാലുവര്‍ഷം ഘോരവനാന്തരത്തില്‍ പതിമുഖനുയര്‍ത്തിയ പോര്‍മുഖത്തെ പാരെങ്ങുമേ കണ്ടിടാത്തപ്പടകൂട്ടിയെതിരിട്ട - നിന്റെ പാരം തെളിഞ്ഞപരാക്രമ...

ഗ്രഹണ കാലം കഴിഞ്ഞു സൂര്യോദയ പ്രഭയില്‍ മുങ്ങിക്കുളിക്കയായ് ഭാരതം പൊടിയില്‍ നിന്നുയര്‍ന്നേല്‍ക്കുന്നയോദ്ധ്യയില്‍ കനക ശോഭയില്‍ ശ്രീരാമ മന്ദിരം. ഇരുളു തിങ്ങുന്ന രാവണന്‍ കോട്ടകള്‍ - ക്കുയരെ രാമബാണങ്ങള്‍...

ഒരുതൈച്ചെടിപോലും നട്ടിടാത്തവ,രൊരു പൂവിന്റെ മന്ദസ്മിതം വിരിയിച്ചിടാത്തവര്‍ പൂക്കാലംഞങ്ങള്‍ക്കെന്ന് വീമ്പടിക്കുന്നോര്‍ ഋതുഭേദഭംഗികളെല്ലാം തങ്ങള്‍ക്കുള്ളതെന്നാര്‍ത്ത് അലറിവിളിക്കുന്നതെന്‍നാട്ടിന്‍ദുര്യോഗമോ, നാശത്തിന്‍കൊടുങ്കാറ്റിങ്ങണയും ഹുങ്കാരമോ? കാലത്തിന്‍ചിറകടിയേറ്റുപാറിടും വിഷ- ധൂളികള്‍നിറഞ്ഞതാംമരുഭൂമിയിലുളി- പ്പല്ലുകള്‍മറച്ചുകൊണ്ടിത്തിരിമരുപ്പച്ച തേടുംപാന്ഥരെ കാനല്‍നീര്‍കാട്ടിവഴിതെറ്റി- ച്ചിരുളിന്‍മരുക്കിണര്‍തോറുമേകൊണ്ടുത്തള്ളും മായാജാലക്കാര്‍...

ഞാറ്റുവേലച്ചന്തം നുരഞ്ഞുപൊന്തുന്ന നാട്ടുപച്ചയിലേക്കെന്റെ മിഴിയെറിഞ്ഞീടവേ, ഞാറ്റുവേലകള്‍ കുടഞ്ഞിട്ട കാഴ്ചകള്‍ നിറയുന്നു ചുറ്റിലും. കാട്ടുപുല്‍ച്ചെടി കടിഞ്ഞൂലുപെറ്റിട്ട കാട്ടുപൂവിനെ കൈയിലെടുത്തുനില്ക്കുന്നു. താണുപറക്കുന്ന വണ്ടു മൂളുന്നതു ഞാറ്റുപാട്ടിന്നീണത്തില്‍- ത്തന്നെയാണല്ലോ! രത്‌നനീലിമ ചിറകില്‍പ്പടര്‍ത്തിയ...

കുഞ്ഞുണ്ണി മാഷ് പാഠം പഠിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കെ എനിക്ക് ചോദിക്കാനുള്ള ചോദ്യമായിരുന്നു അത് 'ബഷീറെന്തിന് ഗാന്ധിയെ തൊട്ടത്' ചോദിച്ചില്ല. വൈക്കത്ത് ബോട്ടടുക്കുമ്പോള്‍ ഗാന്ധിയെ ആള്‍ക്കൂട്ടം പൊതിയുമ്പോള്‍, ഒന്ന് തൊടാന്‍...

ഭവത്തത്വമെന്നും ജഗത്തിന്റെ ഹൃത്തായി പരക്കട്ടെയെന്നും കരുത്തേകിടാനായി ശിവത്വം തുളുമ്പുന്നൊരാദര്‍ശമെന്നും ധരിച്ചീടുവാനായി പതിക്കട്ടെ നിന്നില്‍! തമസ്സാര്‍ന്ന ഗര്‍ത്തങ്ങളില്‍ പതിക്കാതെ തപശ്ചര്യയേറ്റും പടുത്വം വരിക്കാന്‍ തപിക്കും വചസ്സിന്റെ മാധുര്യമെല്ലാം വശത്താക്കിടാനായി...

പിന്നെയുമിരിക്കുന്നൂ ഞങ്ങളീ മരത്തിന്റെ ചില്ലയില്‍ മേലും കീഴും: രണ്ടില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ചില്ലയും മരത്തണല്‍ ശാഖിയുമിളംകാറ്റും ഇല്ല;തും നമ്മില്‍ തന്നെ- യുള്ളതെന്നറിഞ്ഞിട്ടും... വൃഷ്ടിയും വേനല്‍ചൂടും ശിഷ്ടമാമൃതുക്കളും തുഷ്ടിയും വിഷാദവും മിഥ്യയെന്നറിഞ്ഞിട്ടും...

നാട്ടുനന്മതന്‍ പൂവരമ്പുകള്‍ ചാര്‍ത്തി നില്ക്കുന്നൊരോര്‍മ്മകള്‍ കാട്ടുപൂവിന്റെ കാതുകുത്തിന് കേട്ടറിഞ്ഞെത്തി കൂട്ടുകാര്‍. വെള്ളിമേഘപ്പുടവ ചാര്‍ത്തിയ വമ്പുമായിതാ മാനവും. കൂട്ടിനുള്ളില്‍ തളച്ച ജീവിതം കൂട്ടിവെച്ച കിനാവുകള്‍ വള്ളിപുള്ളികളെണ്ണി കൗതുക- ച്ചെപ്പിനുള്ളിലെ...

നിടിലത്തില്‍ തൊടുകുറിയും ശോഭിക്കും കരിമിഴിയും ചെമ്പനിനീര്‍ പ്പൂവഴകും സുന്ദരമാം പുഞ്ചിരിയും. ചൈത്ര നിലാരാവുകളില്‍ ചേലുലയും നര്‍ത്തകി നീ ഹേമന്ദ സന്ധ്യകളില്‍ പാടുന്നൂ തേന്‍മൊഴിയായ്. തെന്‍മലകള്‍ താരാട്ടും താഴ്‌വര...

ഒരുമുറിയ്ക്കുള്ളിലൊറ്റയ്ക്കിരുന്നൊരു പകലിനോടു പിണങ്ങിപ്പിരിയവേ പലപ്രകാരം പറഞ്ഞതോന്ന്യാസങ്ങള്‍ പതിവുപോല്‍ വന്ന് തര്‍ക്കം ചുരത്തവേ ഋതുപതംഗങ്ങള്‍ ചിറകുനീര്‍ത്തുന്നൊരീ സന്ധ്യയില്‍ ഞാന്‍ കിതയ്ക്കുന്നു പിന്നെയും ഇരുളിനാഴത്തില്‍ ഏതോ അപാരമാം ശരികള്‍ പാടുന്ന...

അങ്ങ് ഗ്രാമത്തില്‍ ഇപ്പോഴും കേള്‍പ്പൂ മണ്ണുതിന്നുന്ന കുഞ്ഞിന്‍ വിലാപം സമതലങ്ങളില്‍ ഒന്നു നീ നോക്കൂ മലകള്‍ തന്‍ ശവപ്പറമ്പാണത് അസ്ഥി പോലും നുള്ളുവാന്‍ ആവാതെ മോക്ഷമില്ലാത്ത മണ്ണു...

ഏതു കൊടുമുടി നിന്നെ വന്നു കിരീടമണിയിച്ചു, ഏതു കടലല നിന്റെ കണ്ണീരൊപ്പിയലിയിച്ചു? ഏതു കിളിമകള്‍ നിന്റെ വാക്കിനു പൊരുളുദിപ്പിച്ചു, ഏതു കരിമുകില്‍ നിന്റെ വ്യസനച്ചുരുളഴിപ്പിച്ചു? കാലമരുളിയ കഥകളേതു...

പണ്ട്... ബാലിയുടെ വാല്‍ തോണ്ടാന്‍ പോയപ്പോള്‍ വാലില്‍ കുരുങ്ങി ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്നു രാവണവീര്യം പിന്നീട്.. ഹനുമാന്റെ വാലിന് തീ കൊളുത്തി വിട്ടപ്പോള്‍ രാവണലങ്ക കത്തി നശിച്ചു കാമത്തിന്‍ വാലില്‍...

വേണമെനിക്കിനി ഏഴു ജന്മം മമ മോക്ഷപദത്തിലണയും മുമ്പേ. കണ്ണന്റെയംഗുലീ ലാളനമേല്‍ക്കുന്ന പൈക്കിടാവാകണമാദ്യ ജന്മം തുള്ളിക്കളിച്ചു മദിച്ചുരുമ്മിക്കൊണ്ടു കണ്ണന്റെ ചാരെ നടന്നീടണം കൃഷ്ണതുളസിയായ് തീരണം പിന്‍ജന്മം അക്കാല്‍ക്കല്‍ അര്‍പ്പിതമായീടണം....