കവിത

പുതിയ പോസ്റ്റ് ഇടുമ്പോള്‍ അവനാദ്യം എന്നെ വിളിക്കുമായിരുന്നു. 'ഡാ... ഒരു രണ്ടു വരി പറഞ്ഞോണ്ടാ..' അകലെയുള്ളവര്‍ക്ക് ആയിരം വരി എഴുതിക്കൊടുത്താലും എന്നെ വിട്ടു പോരൂല്ലാന്നുറപ്പുള്ളോണ്ടാവും അത്ര കാര്യമാക്കാറേയില്ലായിരുന്നു...

മഞ്ഞുവീണ തിരുവാതിരതന്‍ നെറു- കിലുമ്മവെയ്ക്കുന്നു ദിനകരനെങ്കിലും, നേരമേറെക്കഴിഞ്ഞു പ്രതീക്ഷതന്‍, നാളമിന്നണയുവാന്‍ വെമ്പിലും വേഗമേറും സമയരഥച്ചക്രം, ഓടിനീങ്ങുന്നകലേക്കതെങ്കിലും കാത്തിരുന്നോരതിഥിതന്‍ കാല്‍പ്പാടു വീണതില്ലയെന്‍ മുറ്റത്തൊരിക്കലും. മഞ്ഞുവീഴുന്ന സന്ധ്യയില്‍,വര്‍ഷത്തിന്‍- മേഘഗണങ്ങളിരുളും പകലിലും...

എന്തറിഞ്ഞു നീയിത്ര കാലത്തിനാല്‍ മന്നിതില്‍ മര്‍ത്ത്യജന്മം പഠിപ്പിച്ചു വാക്കുകള്‍ രാകി ചന്തം തിരയവെ വെന്ത ചിന്തയാല്‍ നിന്‍മനം പൊള്ളിയോ നാലതിരുകള്‍ക്കപ്പുറം കേട്ടുവോ നാവറുത്ത് പിടയും നിലവിളി അന്‍പിരന്നുമതിരുകള്‍...

ചെറു വനങ്ങള്‍ ഭയപ്പെടുത്താറില്ല കുടില ദൃഷ്ടികള്‍ കൊണ്ടു നോക്കാറില്ല ഘന നിഗൂഢത കാത്തുവയ്ക്കാറില്ല ഇരുളു കൊണ്ടവ കണ്ണു കെട്ടാറില്ല പകരമേതോ പ്രശാന്തിതന്‍ സാന്ത്വനം ചെറിയ കാറ്റില്‍ ദലങ്ങള്‍...

നിങ്ങളുടെ മൈതാനത്തിട്ട ഒരു കാല്‍പ്പന്താണ് ഞാന്‍, ഏത് പോസ്റ്റിലേക്കും നിങ്ങള്‍ക്കതിനെ ആഞ്ഞടിക്കാം.... എന്റെ പതനം സ്വര്‍ണ്ണക്കപ്പോടെ നിങ്ങള്‍ ആഘോഷമാക്കുക! എനിക്ക്, നിങ്ങള്‍ ഓരോട്ടക്കാലണയുടെ വില കല്പിക്കുക, എനിക്കത്...

പല്ലനയാറിന്റെ തല്പത്തിലുള്ള നീ ചൊല്ലിത്തരുന്നോരു കാവ്യദുഗ്ദ്ധം, മെല്ലെ ഞങ്ങള്‍ നുകര്‍ന്നീടട്ടെയാവോളം മുല്ല പൂത്തേറും സുഗന്ധമോടേ.. തൊട്ടുകൂടാത്തവര്‍ക്കാത്മസന്ദേശമായ് പൊട്ടിവിടര്‍ന്ന നിന്‍വാക്ശരത്താല്‍, കെട്ടുകള്‍ പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞ ജന്മങ്ങള്‍ക്കു കിട്ടിയ മുത്ത് കുമാരനാശാന്‍.....

എത്ര പകലുകള്‍, എത്ര രാത്രികള്‍ ഇദ്ധരിത്രിയില്‍ കാലമുറയൂരിക്കളഞ്ഞു! ഞാനീ മണ്ണിലൊരു ഭവനം പണിതീര്‍ത്തു പാര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയി- ട്ടേറെ വര്‍ഷങ്ങളായ്. അതിരു കെട്ടി വളച്ചെടുത്തു ഞാ- നെന്റേതാക്കി, യീ...

എത്ര തൂവിയിട്ടും വറ്റാത്ത ജലാശയമാണ് കണ്ണുനീരെന്ന് അമ്മ പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. നനഞ്ഞ തോര്‍ത്ത് കൊണ്ട് മുഖമൊന്നമര്‍ത്തി തുടച്ച് ഇല്ലാത്ത ചിരിയൊന്ന് വരുത്തി തെളിയാതെ കത്തുന്ന വിളക്കിന് മുന്നില്‍ അമര്‍ന്നിരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു...

പാലോറ മലയിലെ പുലിമടയില്‍ രണ്ടു കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങുന്നുണ്ട്.... ഇരുട്ട് പരന്ന വള്ളിപ്പടര്‍പ്പുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ അദൃശ്യമായ ചലനം ഭയപ്പെടുത്തുന്നു... മഴക്കാലം നനഞ്ഞ് വഴുതി വീഴാതെ കുന്നു കയറുമ്പോള്‍ ആരോ പാടുന്നുണ്ട്...

ആത്മഹര്‍ഷത്തിന്‍ പടവുകളേറി ഞാന്‍ കുടജശൈലത്തിലെത്തിയ നാളുകള്‍ വിമല വിശ്രുത വാഴ്‌വിന്‍ തഴപ്പുകള്‍ വിമുഖമായെന്നെ നോക്കിയ നാളുകള്‍   ചിരപരിചിത മന്ദാര കന്ദളം പുതിയ പാഠം പഠിപ്പിച്ച വേളകള്‍...

നട്ടുച്ചക്കെന്തോ വെട്ടം പെട്ടെന്ന് നിലച്ചത് പോലെ ചൊടിയറ്റ മുഖത്തോടെന്‍ മകള്‍ പടികേറിയകത്തു കടക്കേ വാടിയ പൂവള്ളി കണക്കെ തല താഴ്ന്നു കിടക്കുന്നല്ലോ കണ്‍കോണില്‍ കണ്ണീര്‍പ്പൂക്കള്‍ ചെഞ്ചുണ്ടില്‍ ചെറിയൊരു...

കാക്കമുട്ട... പരുന്തിറച്ചി.... ചെട്ടിക്കുന്നന്‍ കായ... അങ്ങു ദൂരെ ഓണാട്ടു കരയിലെ പരബ്രഹ്‌മത്തിനും മലനട അപ്പൂപ്പനും ആനയടി തേവര്‍ക്കും പടയണിക്കാവിനും കീഴെ തെളിയുന്ന ചതുരം ചിറയില്‍ പണ്ടെങ്ങോ കുടിപാര്‍ത്തിരുന്ന...

നീ വരുന്നില്ലേ രാധേ! രാവുറങ്ങുവാനിനി മാത്ര നേരമേയുള്ളൂ മായുന്നു നക്ഷത്രങ്ങള്‍. നീ വരുന്നില്ലേ രാധേ! നീരദ നികുഞ്ജത്തില്‍ പൂത്തു നില്‍ക്കുന്നൂ നിശാ- ഗന്ധിയാം ചന്ദ്രക്കല. രാക്കുയില്‍ നീട്ടിപ്പാടും...

അത്യന്തമീ ഭുവനമാമിഷഭോജ്യരാലേ നിത്യം പെരുത്തു, ഭയമേറിവസിച്ചിടുന്നൂ അന്തംവരുത്തിയവനിക്കു സുരക്ഷയേകാൻ ശ്രീരാമ! രാമ! ജയതേ! ശുഭ സുപ്രഭാതം! ആപന്നമാറ്റി, ജനമാനസമന്ദിരത്തിൽ ആമോദമോടെ തവ രൂപമൊഴിഞ്ഞിടാതെ സാനന്ദമായിയവനീസുതയൊത്തുവാഴാൻ സാകേതനാഥ! ജയതേ!...

(ഇന്ന് (2024 മെയ് 8) വിദ്യാധിരാജ ചട്ടമ്പിസ്വാമികളുടെ നൂറാം സമാധിദിനം) ഛാത്രത്വ കാലമതിലുന്നത വൃത്തനായീ ചട്ടമ്പിയായതിലുമെങ്ങെവിടൊക്കെയങ്ങും ഛത്രങ്ങൾ, ചാമരമതൊക്കെ മനസ്സിലേറ്റാ- തുത്തുംഗ ഭാവമൊടു, കൃത്യതയോടെ നീണ്ടൂ ശാസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ...

നാട്ടിന്‍ പുറത്തെ കൊതുകുകള്‍ ഇപ്പോള്‍ നഗരത്തിലേതുപോലെ നിഷ്‌ക്കളങ്കരല്ല. മുന്‍പ് അലസമൊരുപാട്ടുംപാടി കാലിലോ തോളിലോ ഉദരത്തിലോ കുത്തി ചോരകുടിക്കുകയാണ് പതിവ്. അങ്ങനെ വിസ്മൃതിയില്‍ അപകടം തിരിച്ചറിയാതെ ഒറ്റയടിക്ക് അവ...

മക്കളേ, കടലുകാണാന്‍ വിളിക്കരുത് വലിയൊരു സങ്കടക്കടല്‍ തന്നിട്ടാണ് നിങ്ങടെയച്ഛന്‍ മറ്റൊരുവളുടെ ബീച്ചിലേക്ക് പോയത് കാടുകാണാനും വിളിക്കരുത് കാട്ടില്‍ വച്ചാണ് നിങ്ങടെയച്ഛന്‍ എന്നെ നിഷ്‌കരുണം പുണര്‍ന്നതും പിന്നെ പിഴപ്പിച്ചതും...

ഒരു മാങ്ങാക്കാലത്തിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്ക് നിന്റെ ചുണ്ടില്‍ പൊള്ളിയടര്‍ന്ന തൊലി. മധുരത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു പോകുന്ന ഓര്‍മകള്‍. കുയിലും കാക്കയും അണ്ണാനും ഓടിപ്പാഞ്ഞ വഴികള്‍. ഓര്‍മകളിലേക്ക് എണ്ണയൊഴിക്കുന്തോറും പടര്‍ന്നു...

മറഞ്ഞു പോയവന്റെ നമ്പറിലേക്ക് വീഡിയോ കോള്‍ ചെയ്തു എണീറ്റയുടന്‍ ദാ അവന്‍ പുള്ളിമുണ്ട് തുടയ്ക്ക് മേലേ മാടി, പുകയെടുക്കുന്നു. അമ്മിക്കുട്ടി പൊക്കി കസര്‍ത്തുകള്‍ കാണിക്കുന്നു സണ്‍ഷെയിഡില്‍ തൂങ്ങുന്നു...

ഓട്ടുരുളി പോലെയീ ഭൂതലം, സമാസ്വാദ്യ- മിഷ്ടവിഭവങ്ങളാല്‍, നിഭൃതം! 'കണി' തന്നെ നിത്യവു; മെന്നാലിന്നോ സംക്രമപ്പുലരി തന്‍ ദര്‍ശനസമൃദ്ധിയാ- ലനഘം രമ്യം, ധന്യം. കാലത്തിന്നനശ്വര രഥയാനം, വേനലും വര്‍ഷവുമുദയവു-...

മേടപ്പൂക്കണി ; കര്‍ണ്ണികാരമഴകില്‍- ത്തൂക്കുന്നു പൊന്‍തോരണം, തേടുംവണ്ടുകള്‍ തേന്‍നുകര്‍ന്നുവരവായ് വീശുന്നു മന്ദാനിലന്‍! വാടാതാവനമാല, പീതവസനം, രാഗാര്‍ദ്രമാവേണുവും കോടക്കാറൊളിവര്‍ണ്ണവും നിറയുമെന്‍ ഹൃത്തില്‍ മയില്‍പ്പീലിയും! പാടാതെങ്ങുമറഞ്ഞുനീ കതിരുകാ - ണാതെത്തുമോമല്‍ക്കിളീ!...

വന്നു ചൈത്രമെന്നോതുവാന്‍ കാഞ്ചന- പ്പൊന്നലുക്കുമണിഞ്ഞു മനോജ്ഞമായ് കൊന്നയൊന്നെന്റെ മുറ്റത്തു പണ്ടൊക്കെ വര്‍ണ്ണചാതുരി പെയ്തു വിലസുമ്പോള്‍ . ഓട്ടുരുളി കനകനിറമാക്കി - ച്ചാര്‍ത്തിടുന്നമ്മ പൊന്‍കണിവെയ്ക്കുവാന്‍ , കാത്തുവെച്ച കണിവെള്ളരിയ്ക്കയും...

വയനാടിന്‍ കാടുതുരന്നൊരു രോദനമുയരുന്നു മലനാടിന്‍ മാറുപിളര്‍ന്നതു മാറ്റൊലി കൊള്ളുന്നു! ഭയമേറും കൊലവിളിയങ്ങു പ്രകമ്പിതമാകുന്നു 'മകനേ'യെന്നാര്‍ത്തൊരുനാദം കാതിലലയ്ക്കുന്നു വനവേടര്‍ തൊടുത്തൊരു ശരമേ- റ്റൊരുകിളി തന്‍രോദനമല്ല ഒരു പാറയിടിഞ്ഞതിനടിയില്‍ ഒരു...

ഇരമ്പിക്കുതിച്ചെത്തിയ ആംബുലന്‍സ് മുറ്റത്ത് നിര്‍ത്തുമ്പം മഴ ആര്‍ത്തു പെയ്യുന്നൊണ്ടാരുന്നു വെള്ള പൊതച്ച അപ്പനെ എറയത്ത് എറക്കിക്കെടത്തുമ്പം, അമ്മച്ചീടെ തൊള്ളേന്ന് തെറിച്ചുവന്നൊരു നെലോളി ഒറക്കപ്പായേക്കെടന്ന എളേത്തുങ്ങള്‍ ഒപ്പം ചേര്‍ന്ന്...

ഇതൊരു കവിതയല്ല, കരള്‍ പിഴിഞ്ഞ ചാറ്! ഇതൊരു സ്വപ്നമല്ല, ജീവിതമെരിഞ്ഞ ചിത! ഇതൊരു രാഗമല്ല, നെഞ്ചുലഞ്ഞ നിലവിളി! ഇതൊരു ഭാവനയല്ല, പൊരുളറിഞ്ഞ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം! ഇന്നിതൊരു കിളിക്കൂടല്ല, ഇണ...

മത ഭീകരര്‍ക്കഴിഞ്ഞാടുവാന്‍, അധികാര- മദമാളുവോര്‍ രാജപാതകളൊരുക്കുമ്പോള്‍ വെറുതെ കൈയ്യുംകെട്ടി നില്‍ക്കുന്ന ജനം ഒന്നു- മറിയാത്ത പോലസ്തപ്രജ്ഞരായ്ത്തീരുന്നല്ലോ... എന്തുചെയ്യാനുംമടിക്കാത്തൊരുവര്‍ഗ്ഗത്തിനെ എന്തിനുപിണക്കണമെന്നാവാം മനോഭാവം! എങ്കിലും തല കൊയ്യാനെത്തുന്ന ജിഹാദികള്‍- ക്കെന്തിലും...

തസ്‌കര ജീവന പാതയ്ക്കറുതി കുറിച്ചൊരുനാള്‍ ഏകാന്ത ധ്യാനം തുടങ്ങീ പിതാമഹന്‍ ചിതല്‍പ്പുറ്റു മൂടിയതേ വനസ്ഥലികളില്‍ പിറന്നൂ പുത്തന്‍ ജ്ഞാനാനന്ദ വീചികള്‍. തമസാ നദീതടം സാക്ഷി തമ്മില്‍ അലിഞ്ഞുറഞ്ഞ...

മധുരംവിളമ്പുക നിന്റെ കൈയിനാല്‍കവേ, മൗനനൂലിഴനൂറ്റുഞാനിരിക്കുകയാണ്. കനിവിന്‍പുഴയായി നീ നനച്ചല്ലോ എന്റെ, കവിതത്തോപ്പും അതില്‍ ചമ്പകം മണക്കുന്നു. കുളിരുംമണിത്തെന്നല്‍പോലെ നീ വേനല്‍വീണ, വഴിയെയുലാത്തുമ്പോള്‍ സഹ്യന്റെ ചരിവിലെ പച്ചിച്ചമരനിരനിറയെ കവിതതന്‍...

കാലൊടിഞ്ഞ് ആകെയുലഞ്ഞിട്ടും തട്ടിലിടാന്‍ അടുപ്പിലിടാന്‍ തോന്നുന്നതേയില്ല. പഴയ കസേരയില്‍ അച്ഛന്റെ ചേറ് മണക്കുന്ന വേര്‍പ്പിന്റെ ഗന്ധം... മുത്തച്ഛന്റെ പഴങ്കഥകളുടെ ഗന്ധം... മുത്തശ്ശിയുടെ മുറുക്കാന്‍- ചെല്ലത്തിന്റെ ഗന്ധം... സ്‌നേഹത്തിന്റെ...

കാര്‍മേഘപടലങ്ങളൊഴിഞ്ഞു നീളേ സൂര്യവംശോത്തമന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു ആചന്ദ്രതാരത്തെ കണ്ടുകണ്‍നിറഞ്ഞു ആത്മഗൗരവത്താലെന്‍ മനം കുളിര്‍ത്തു. പതിനാലുവര്‍ഷം ഘോരവനാന്തരത്തില്‍ പതിമുഖനുയര്‍ത്തിയ പോര്‍മുഖത്തെ പാരെങ്ങുമേ കണ്ടിടാത്തപ്പടകൂട്ടിയെതിരിട്ട - നിന്റെ പാരം തെളിഞ്ഞപരാക്രമ...