പേടി മാറാനൊരുമ്മ (ഹാറ്റാചുപ്പായുടെ മായാലോകം 6)

ദേവു നിലത്തുനിന്നു തപ്പിപ്പിടഞ്ഞെഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും പേടി കാരണം അവള്‍ക്കതിനു കഴിഞ്ഞില്ല. ആനക്കൊമ്പന്‍ ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ചവിട്ടിച്ചമ്മന്തിയാക്കുമെന്നു ഭയന്ന് കണ്ണുകളിറുക്കിയടച്ചാണവള്‍ നിലത്തു കമിഴ്ന്നു കിടന്നത്. ആനക്കൊമ്പനിപ്പോ തന്റെയടത്തേക്കു പതിയെപ്പതിയെ നടന്നു വരികയായിരിക്കും. അടുത്ത നിമിഷം.

‘ഗണേശാ, എന്തിനാ നീയിപ്പം ഇങ്ങോട്ടു വന്നത്? എന്റെ ദേവേശിക്ക് പേട്യാവില്ലേ?’
എന്നൊരു വര്‍ത്തമാനം കേട്ടു മുഖമുയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ മമ്മ! മമ്മയിപ്പോള്‍ എവിടുന്നു വന്നു? ഇവിടെയങ്ങുമുണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ!
കൊമ്പനാനയുടെ അടുത്തു ചെന്നു നിന്ന് അവന്റെ നീണ്ടു വളഞ്ഞ കൊമ്പില്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ടാണ് മമ്മ സംസാരിക്കുന്നത്. ഈ മമ്മയ്ക്ക് കാട്ടാനയെപ്പോലും പേടിയില്ലേ?
‘ദേവേശീ, ന്റെ തങ്കക്കുടം ഇങ്ങെണീറ്റു വാ നമ്മക്കീ ഗണേശനെ തൊടാം. വാ.’

ആനയെ തൊടാനോ? അതു കേട്ടപാടേ ദേവു ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അകത്തേയ്‌ക്കോടി. മമ്മയുണ്ടോ വിടുന്നു? അവളുടെ പിന്നാലെ ചെന്ന് വാരിക്കോരിയെടുത്തു കൊണ്ടു വന്നു ദേവൂനെ. കുതറിച്ചാടിയിറങ്ങിയോടാന്‍ പരിശ്രമിച്ചിട്ടും ഫലമുണ്ടായില്ല. മമ്മയുടെ പിടുത്തം മുറുകിയതേയുള്ളൂ.
അവളെയും കൊണ്ട് കൊമ്പനാനയുടെയരികില്‍ച്ചെന്നു നിന്നു മമ്മ.

മമ്മയുടെ തോളത്തു കിടന്ന സഞ്ചിയില്‍ നിന്നു ഒരു പടല പഴമെടുത്ത് ദേവുവിന്റെ കുഞ്ഞിക്കയ്യില്‍ വെച്ചിട്ടു മമ്മ പറഞ്ഞു:
‘ഇത് കൊടുക്ക് നമ്മടെ ഗണേശന്‍ കുട്ടിക്ക്’

മടിച്ചും പേടിച്ചുമാണ് ദേവു പഴം കയ്യില്‍ വാങ്ങിയത്. പക്ഷേ അതു വാങ്ങിത്തിന്നാന്‍ ഗണേശനു യാതൊരു മടിയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ വന്‍ ഗുഹ പോലുള്ള വായ് തുറന്നു. ഒറ്റ വിഴുങ്ങലായിരുന്നു പിന്നെ! തന്റെ കയ്യില്‍ നിന്ന് കൊമ്പന്‍ പഴം വാങ്ങിത്തിന്നപ്പോള്‍ ദേവൂന് പേടിയല്പം കുറഞ്ഞു. മമ്മ അവന്റെ തുമ്പിക്കൈയ്യില്‍ തലോടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

‘ഗണേശാ, ഇനി നീ പൊക്കോ. ശ്രദ്ധിച്ച് പോണം’ തന്റെ തുമ്പിക്കയ്യുയര്‍ത്തി മമ്മയുടെ തലയിലൊന്നു തഴുകി ഗണേശന്‍. അടുത്ത നിമിഷം തുമ്പിക്കൈ കൊണ്ട് ദേവുവിന്റെ കുഞ്ഞിക്കവിളത്തൊന്നു തൊട്ടു കുസൃതിക്കൊമ്പന്‍! നീണ്ടുവരുന്ന തുമ്പിക്കൈ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒരു നിമിഷം പേടിച്ചെങ്കിലും, കവിളില്‍ തലോടിയത് ദേവൂനിഷ്ടമായി! അവള്‍ ഇക്കിളിപ്പെട്ടു ചിരിച്ചു.
‘മമ്മാ, മ്മയ്‌ക്കൊന്നിനേം പേടിയില്ലേ?’

ദേവു മമ്മയുടെ മടിയിലിരുന്ന് കൊഞ്ചുന്നതിനിടയില്‍ ചോദിച്ചു.
‘ഉണ്ടല്ലോ തങ്കക്കുടമേ’ മമ്മ പറഞ്ഞപ്പോഴവള്‍ക്കു കൗതുകമായി. മമ്മയ്‌ക്കെന്തിനെയായിരിക്കും പേടി?
‘നല്ല മനസ്സില്ലാത്ത മനുഷ്യരെ മാത്രമേയുള്ളു മമ്മയ്ക്കു പേടി’ മമ്മ കിടുകിടെച്ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണതു പറഞ്ഞത്.
‘അതാരാ മമ്മാ നല്ല മനസ്സില്ലാത്തോര്?’

‘ന്റെ ചക്കരക്കുട്ടന് അതൊന്നും പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിലാവില്ല’ ഒന്നു നിര്‍ത്തിയിട്ട് മമ്മ തുടര്‍ന്നു. ”നമ്മളൊരു മൃഗങ്ങളേം പേടിക്കണ്ട. അവരാരും നമ്മളെ ഉപദ്രവിക്കില്ല. അവര്‍ക്കു നമ്മളോടൊരു വൈരാഗ്യവുമില്ലല്ലോ.”
അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് മമ്മ അവളുടെ മുഖം നിറയെ ഉമ്മ കൊടുത്തു അതോടെ അവളുടെ പേടിയും സംശയവും തീര്‍ന്നു!

(തുടരും)