തസ്കര ജീവന പാതയ്ക്കറുതി കുറിച്ചൊരുനാള്
ഏകാന്ത ധ്യാനം തുടങ്ങീ പിതാമഹന്
ചിതല്പ്പുറ്റു മൂടിയതേ
വനസ്ഥലികളില് പിറന്നൂ
പുത്തന് ജ്ഞാനാനന്ദ വീചികള്.
തമസാ നദീതടം സാക്ഷി
തമ്മില് അലിഞ്ഞുറഞ്ഞ സ്നേഹപക്ഷികളിലൊന്നിന്റെ
നെഞ്ചം തുളച്ച മുനയമ്പിന്റെ
ക്രൗര്യം ശമിപ്പിച്ച ദയാപക്ഷമേ
സ്നേഹത്തിനായ് ഭുവനത്തിലാദ്യം
ഉയര്ന്നല്ലോ ശ്രേഷ്ഠ താപസന്റെ
തിരുക്കരങ്ങള് പ്രിയമാനസമേ…
തിരുരാമ ദേഹം നെഞ്ചിലൊഴുകും പ്രിയ സരയുവും എന്നിലെ
നേര്വഴിയൊഴുക്കുകള്.
ഓര്മകളിലെത്രയോ
ഗുരുമരത്തണലുകള്
പുണ്യം നുകര്ന്നെത്രയോ തിരുമധുര രുചികള്
പിന്നിട്ട വഴിവെട്ടങ്ങള് കൂട്ടിവായിച്ചാല്
മാതൃ-പിതൃസ്മരണകള്ക്കൊടുവില് ദൈവം താന് തന്നെയെന്ന വഴികള്ക്ക്
തുറവിയേറുന്നുവല്ലോ.
(എന്ടിയു സംസ്ഥാന സമ്മേളനത്തോടനുബന്ധിച്ച് നടന്ന സംസ്ഥാനതല കവിതാ രചനാ മത്സരത്തില് ഒന്നാം സ്ഥാനം നേടിയ കവിത)