നിര്വ്യാജസ്നേഹത്തിന് നിരവല്പാടി
നിന്നെയുറക്കിയുറങ്ങട്ടെ ഞാന്
നാളെയുണര്ന്നില്ലയെങ്കിലും ഞാനെന്നെ
എന്നേ നിനക്കായ് പകര്ന്നുകുഞ്ഞേ!
ഉയിരുമുറിച്ചു തളര്ന്നുമാഞ്ഞേ ദൂരെ
ഉച്ചവെയിലിന്റെ മുള്ളുവള്ളി
ചോരവിയര്ത്തു കരഞ്ഞപ്പൊഴും ചാരെ-
നിന്നുകയര്ത്തെന്റെ ബന്ധവല്ലി
അപ്പൊഴും തന്നുഞാന് കുഞ്ഞാവയാം നിന-
ക്കാത്മബന്ധത്തിന്റെ മൃദുപല്ലവി
ഒന്നുംപകരം പ്രതീക്ഷിച്ചതില്ല ഞാന്
പൊന്നേയുറങ്ങെന്റെ നെഞ്ചൂയലില്.
മിഴിയടയ്ക്കല്ലേ ഉറങ്ങുമ്പോഴുംനമു-
ക്കരികത്തഴലി,ന്നിരുട്ടുഭൂതം..!
നിദ്രയില്പോലും ഉണര്ന്നിരിക്കാം
നിനക്കു നീമാത്രമെന്നോര്ത്തിരിക്കാം
സൂചിത്തണുപ്പുള്ള സായന്തനത്തോടു
കൂടല്ലേ നേരറിയാത്തകുഞ്ഞേ
രാവും നിലാവും നിനക്കിഷ്ടമെങ്കിലും
നേരില്ലവയ്ക്കെന്നറിഞ്ഞു കൊള്ക
അമ്മയ്ക്കുമാത്രമേ ഉണ്മയുള്ളൂ
ഉമ്മവച്ചോമനേ എന്നുചൊല്ലൂ
അല്ലലില് ഉള്ളത്തില് നോവലുള്ളൂ
ചില്ലുനിലാവിന് വെളിച്ചമുള്ളു.
ചായുറങ്ങുമ്പോള് നിനക്കുകാവല്
അമ്മയല്ലാതെ മറ്റാരുകുഞ്ഞേ
നാളെയുണരുമ്പോള് കാണാതിരിക്കിലും
അമ്മയെഓര്ത്തു നടന്നുകൊള്ക…!
ചതിയറിഞ്ഞും ക്ഷുദ്രഗണിതം ജയിച്ചും
ശ്രുതിചേര്ന്നു വളരണം കുഞ്ഞോമനേ
ചപലമോഹങ്ങള് ചിലമ്പുന്ന സരണിതന്
ച്യുതിയിലും, ചുഴിയിലും, വീഴല്ലെ നീ
നന്മകള് ഇഴയിട്ട രുദ്രവീണയ്ക്കിന്ന്
പൊന്മകള് വിരല്ചേര്ത്തിടുന്ന നേരം
ഇളവെയില് ചിരിപോലും, മിഴിയടച്ചൊരുവട്ടം
ഇടനെഞ്ചിലേറ്റാതെ ചിന്തിയ്ക്കണേ
പൂനിലാവും ചുട്ടുപൊള്ളും പ്രിയങ്കരി
ജാഗ്രതാബോധം തുളുമ്പിടട്ടെ!
അമ്പിളിത്തങ്കം തിളങ്ങുന്ന രാത്രികള്-
ക്കന്പില്ല നന്പുവാന് കൊള്ളുകില്ല…!
നിര്വ്യാജസ്നേഹത്തിന് നിരവല്കേട്ട്
നീയുറങ്ങൂ എന്റെ പുണ്യമായി
കാലദേശത്തിന് കടമ്പകള്താണ്ടുവാന്
കാവലാള്നീയെന്നറിഞ്ഞിരിയ്ക്കൂ…