ഇനിയെന്ത്?

ഇനിയെന്ത്?
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ
നടുവിലിരുന്നപ്പോഴാണ്
മരണത്തെക്കുറിച്ച്
ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയത്.

അന്നേരമാണ് കാഴ്ചകള്‍
പുനര്‍വായനക്കായ്
വന്നത്:

ക്യാന്‍സര്‍ വാര്‍ഡിലെ
മരണത്തെ തോല്‍പ്പിച്ച
പുഞ്ചിരികള്‍,

റോഡരികില്‍
ഭിക്ഷയാചിക്കുന്ന
ഇരുകൈകളും
കാലുകളും
നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍,

ഒരു വശം
തളര്‍ന്നുപോയെങ്കിലും
നീട്ടിപ്പിടിച്ച ടിക്കറ്റുമായി
ഇന്നും കവലയില്‍
നില്‍ക്കുന്ന ശശിയേട്ടന്‍,

ദിവസവും
എന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്ന
നായക്കുട്ടി.

ഞാനിപ്പോള്‍ മരിക്കുന്നത്
എത്ര വലിയ അഹങ്കാരമാണ്!