അമ്മയല്ലാതൊരു ദൈവമുണ്ടോ….!

ജനനിയും ജന്മഭൂമിയും സ്വര്‍ഗ്ഗത്തേക്കാള്‍ വലുതാണെന്നാണ് മഹദ് വചനം. മാതൃത്വമെന്നത് എന്തിലും ഏതിലും മഹിതമാണ്.

സാന്ദീപനി മഹര്‍ഷിയുടെ പുത്രന്‍ പുനര്‍ദത്തനെ കാണാതായതിനെത്തുടര്‍ന്ന് പലയിടത്തും അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും ഒരു വിവരവും ലഭിച്ചില്ല. പുത്രന്‍ ഇനി തിരിച്ചുവരില്ലെന്നോര്‍ത്ത് മഹര്‍ഷി ദുഃഖിതനായി. തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മകന്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടതില്‍ അദ്ദേഹം അതീവ ദുഃഖിതനായി.

വിവരമറിഞ്ഞ ശ്രീകൃഷ്ണഭഗവാന്‍ പുനര്‍ദത്തനെ അന്വേഷിച്ചു കണ്ടുപിടിച്ച് തന്റെ ഗുരുനാഥന്റെ പക്കല്‍ തിരികെ എത്തിച്ചു. നഷ്ടപ്പെട്ടെന്നു കരുതിയ മകനെ തിരികെ എത്തിച്ചതില്‍ മഹര്‍ഷി അതീവസന്തുഷ്ടനായി. അതിനു കാരണഭൂതനായ ശ്രീകൃഷ്ണനോട് അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു: ”അങ്ങു ചെയ്തുതന്ന ഈ സഹായത്തിന് ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണ് നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തുക?”

അതുകേട്ട് ശ്രീകൃഷ്ണഭഗവാന്‍ സുസ്‌മേരവദനനായി തന്റെ ഗുരുനാഥനോടു പറഞ്ഞു: ”പ്രഭോ, ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ എനിക്ക് പെറ്റമ്മയില്‍ നിന്ന് ഭക്ഷണം വിളമ്പിക്കിട്ടാനുള്ള ഭാഗ്യമുണ്ടാകണം. അതിന് അനുഗ്രഹിക്കണം.”

”അങ്ങ് എന്താഗ്രഹിച്ചുവോ, അങ്ങനെ തന്നെ സംഭവിക്കട്ടെ”. മഹര്‍ഷി അദ്ദേഹത്തെ അനുഗ്രഹിച്ചു. ഭഗവാന്‍ ശ്രീകൃഷ്ണന് തന്റെ സ്വര്‍ഗ്ഗാരോഹണം വരെ പെറ്റമ്മയുടെ സാന്നിദ്ധ്യം ഉറപ്പുവരുത്തുവാന്‍ അതുമൂലം സാധിച്ചു.

അതേ, അമ്മയുടെ മഹത്വം അനിര്‍വ്വചനീയമാണ്. മാതൃത്വത്തോടുള്ള അറിവും ആദരവുമാണ് ഹൃദയശുദ്ധിയുടെ മാതൃക.