ആരു നീ വനശാരികേ, പാടിയാല്
തോര്ന്നുപോകാത്ത നോവുള്ള ഗായികേ
ആഴിതന് അഴലാഴങ്ങളില് നിന്നു
ഊഴിയില് വന്നുപാടും പ്രിയംവദേ
കണ്ണനക്കിയീകൈതൊടും ദൂരത്ത്
നില്ക്കയാണു നാം ജന്മാന്തരങ്ങളായ്.
തൊട്ടുനോക്കുവാന് പറ്റുമെന്നാകിലും
തന്നതില്ല നിലാവിരല് സാന്ത്വനം
കട്ടെടുക്കാന് ഉണര്ന്നരാവന്തിയില്
കഷ്ടകാലം ഉറക്കിക്കളഞ്ഞുപോയ്
പട്ടടയ്ക്കിനി പാതിദൂരം-നഷ്ട
സ്വപ്നശാഖി ശിശിരം കവര്ന്നുപോയ്
അത്രമാത്രം പൊരുത്തമില്ലായ്മകള്
വ്യര്ത്ഥവേനലില് വാടിക്കിടന്നുപോയ്
നിന്റെ ചുണ്ടിലെന് ചുംബന പൂമ്പാറ്റ
തൊട്ടുരുമ്മാതെ പെട്ടന്നകന്നുപോയ്
മഴയിലുണ്ടായിരുന്നീലൊരിക്കലും
മനസ്സിലെ മണ്ണു നനയും സുഹാസിതം
ഇലകള് തന്നില്ല നിനവിന്റെ ഹരിതകം
പുലരിചൊന്നില്ല ഭൂപാള സാന്ത്വനം
അരുകിലാണു ജലസമാധി-നമു
ക്കിവിടെയെങ്കിലും ഒരുമാത്രപുണരണം…!