ചേകവന്മാര് അങ്കത്തട്ടിലേറാനുള്ള സമയമായി. അപ്പോള് നാടുവാഴി കല്പ്പിച്ചു:
”ആളങ്കത്തിനു മുമ്പ്
കോഴിയങ്കം നടക്കട്ടെ”
കോഴിയങ്കംകൊണ്ടേ തീര്പ്പറിയാം. ചേകവന്മാര്ക്കു സമ്മതമാണെങ്കില് ആളങ്കം ഒഴിവാക്കാമെന്നാണ് നാടുവാഴി നിരൂപിച്ചത്.
കോഴിയങ്കം തുടങ്ങി.
അരിങ്ങോടരുടെ അരക്കന്പുള്ളിയും ആരോമരുടെ പാലന്ചിങ്ങനും ചിറകുവിരുത്തിക്കൊണ്ട് നേര്ക്കുനേരെ പാഞ്ഞടുത്തു. അങ്കക്കോഴികള് രണ്ടും വാശിപെരുത്ത് പറന്നുകൊത്തി. ഒടുവില് അരക്കന്പുള്ളി വാടിമയങ്ങി. ആ തക്കത്തിന് പാലന്ചിങ്ങന് അരക്കന്റെ തല കൊത്തിപ്പൊളിച്ചു. കൊത്തി കുടല്മാല വലിച്ചെടുത്തു.
അരിങ്ങോടര്ചേകവര് തോല്വി സമ്മതിക്കുന്നോ എന്ന് നാടുവാഴി വിളിച്ചുചോദിച്ചു.
ആളങ്കം പിടിക്കണമെന്ന്
അരിങ്ങോടര് വാശി പറഞ്ഞു.
”എങ്കില് ആളങ്കം നടക്കട്ടെ” എന്ന് നാടുവാഴി കല്പ്പിച്ചു.
സൂര്യഭഗവാനെത്തൊഴുത്, അങ്കത്തട്ടിനെ മൂന്നു വലംവെച്ച്, അരിങ്ങോടര് കൂടെക്കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന കോവണി ചാരിവെച്ച് തട്ടിന്മേല്
കയറി. ഏണിയോ കോണിയോ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ആരോമര് ഉണിക്കോനാരോട് ആരാഞ്ഞു.
ഉണിക്കോനാര് കൈമലര്ത്തി.
”നിങ്ങടെ കോണി ഇരവു തരാമോ?” എന്ന് ആരോമര്
അരിങ്ങോടരോടു ചോദിച്ചൂ.
”കോവണി എനിക്കേ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളു. മാറ്റങ്കച്ചേകോര്ക്കല്ല”
അരിങ്ങോടരുടെ മൊഴികേട്ട് ആരോമര് ചിരിച്ചു.
”എന്റച്ഛന് ഏഴങ്കം വെട്ടി ജയിച്ചു. പന്ത്രണ്ടങ്കം പദവി തീര്ത്തു. ഇരുപത്തിരണ്ടങ്കം തിരി താഴ്ത്തി. കോവണി ചാരിവെച്ച് ഇന്നേവരെ അച്ഛന് അങ്കത്തട്ടില് കയറീട്ടില്ല. ആ അച്ഛന്റെ മകനാണെങ്കില്, കോവണി ചാരിയിട്ട് ഞാനും അങ്കത്തട്ടില് കയറുന്നില്ല”
”മച്ചുനിയാ, നീയും എന്നെക്കാളൊട്ടും കുറഞ്ഞവനല്ലല്ലോ. തട്ടിലേക്ക് ചാടിക്കയറിക്കൊള്ളുക”
എന്നുംപറഞ്ഞ് ആരോമര് അങ്കത്തട്ടിനെ മൂന്നു വലംവെച്ചു. സൂര്യ
ഭഗവാനെത്തൊഴുതു. കാവിങ്കല് മൂത്തകുരുക്കളെ നന്നായി മനസ്സില് നിനച്ചു. ഏഴടി മുമ്പാക്കംവെച്ച്, മൂന്നടി പിന്നാക്കം മാറി, മലക്കംമറിഞ്ഞ്് കുതിച്ചുയര്ന്നു. അങ്കത്തട്ടിന്റെ ഒത്തനടുവില് ചുവടുറപ്പിച്ചു നിന്നു. ആരോമര്ക്കു പിന്നാലെ മച്ചുനിയന് ചന്തുവും മലക്കംമറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അങ്കത്തട്ടിലേക്കു ചാടി.
തുണയാളുകള് നീട്ടിക്കൊടുത്ത ചുരികയുമായി അരിങ്ങോടരും ആരോമരും അങ്കത്തട്ടു വണങ്ങിക്കൊണ്ട് മുഖാമുഖം നിന്നു.
”അരിങ്ങോടരേ, മുന്കോളും മൂപ്പും നിങ്ങള്ക്കാണ്. അച്ഛന്റെ പ്രായവുമുണ്ട്. നിങ്ങളോടങ്കംപിടിച്ചുകൂടാ. കാഴ്ചങ്കം പിടിക്കാം നമ്മള്ക്ക്. കാഴ്ചങ്കം പിടിക്കുന്നേരം. കള്ളക്കോലിട്ടു ചതിക്കരുത്. പറഞ്ഞേക്കാം”
അങ്ങനെത്തന്നെ എന്ന് അരിങ്ങോടര് സമ്മതിച്ചു. തമ്മില് കാഴ്ചങ്കം പിടിക്കവേ, അരിങ്ങോടര് കള്ളക്കോലിട്ടു.
കള്ളക്കോലേറ്റില്ലെങ്കിലും, മേലില് കാഴ്ചങ്കം വേണ്ടാ, നേരങ്കം മതിയെന്നായി ആരോമര്.
നേരങ്കം തുടങ്ങി.
വാള്ത്താരിയും കോല്ത്താരിയും പറഞ്ഞുവെട്ടി. അങ്കം പരപ്പു പാഞ്ഞുവെട്ടി. അടിവാളും മേല്വാളും വീശിവെട്ടി. കേമങ്ങള് ഊന്നിമറിഞ്ഞു വെട്ടി.
അങ്കം മുറുകിയ നേരത്ത് ആരോമരുടെ ചുരിക കണയില്വെച്ചു മുറിഞ്ഞു.
ചതിച്ചല്ലോടാ പെരുങ്കൊല്ലാ എന്ന് ആരോമര് നെഞ്ചത്തു കൈവെച്ചു. ആരോമര് ചന്തുവിനെ വിളിച്ചു.
”മാറ്റച്ചുരിക തായോ മച്ചുനിയാ!”
”മാറ്റച്ചുരിക കൊണ്ടുവന്നിട്ടില്ല”
കേമന്ചുരിക നാലെണ്ണം കടയിക്കാന് ഇവന് കൊണ്ടുപോയ താണല്ലോ. അതിനെപ്പറ്റി പിന്നീടു ചോദിക്കാം.
”നിന്റെ ചുരിക തായോ
മച്ചുനിയാ!”
”എന്റെ ചുരിക എനിക്കു വേണം. നിങ്ങള്ക്കു സമനായ ചേകോനാണ് ഞാനും”
ചതിച്ചത് കൊല്ലനല്ലാ, ചന്തുവാണെന്ന് ആരോമര്ക്കു ബോധ്യമായി.
(തുടരു)