എല്ലാവര്‍ക്കുമുള്ളത് (ഹാറ്റാചുപ്പായുടെ മായാലോകം 4)

രാത്രിയായി. രണ്ടാംനിലയിലെ ചുവപ്പന്‍ തറയോടു പാകിയ മുറിയിലെ കട്ടിലിലാണ് മമ്മയും ദേവുവും ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നത്. ദേവുവിന് തീരെ ഉറക്കം വന്നില്ല. ഓര്‍മ്മയിലാദ്യമായാണ് താനൊറ്റയ്ക്കല്ലാതെ ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുന്നത്. വസന്ത് വിഹാറിലെ വീട്ടില്‍ തന്റെ മുറിയിലൊറ്റയ്ക്കാണവള്‍ കിടക്കുന്നത്. അമ്മയും അച്ചയും അടുത്ത മുറിയിലും അമ്മ ഗവേഷണവിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായി ലണ്ടനില്‍ പോയിട്ടിപ്പോള്‍ ഒരു വര്‍ഷമായി. ദേവുവും അച്ഛനും മാത്രമാണ് ദല്‍ഹി വസന്ത് വിഹാറിലെ ‘ദേവ്’ എന്ന വീട്ടിലുള്ളത്.
ഇന്ന് അച്ച സിംഗപ്പൂരിന് പോയിരിക്കും. രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് അച്ച തിരിച്ചെത്തിയാലുടന്‍ ഇങ്ങോട്ടു വന്ന് തന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകും. അതുവരെ താനിവിടെ താമസിക്കണം – എന്തൊരു കഷ്ടമാണത്! തനിക്കിപ്പോള്‍ത്തന്നെ തിരിച്ചുപോകാന്‍ തോന്നുന്നുണ്ട്.
ഒറ്റയ്ക്കു കിടന്നോളാമെന്ന് മമ്മയോടു പറയാന്‍ തോന്നിയതാണ്. പക്ഷേ, ഈ വീട്ടിലൊറ്റയ്ക്കുറങ്ങാനവള്‍ക്കൊരു പേടി. അതുകൊണ്ടു പറഞ്ഞില്ല.

മമ്മ തന്നെ നെഞ്ചില്‍ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചാണുറങ്ങുന്നത്. അതും കൂര്‍ക്കം വലിച്ചു കൊണ്ട്! മമ്മയുടെ സോഫ്റ്റായ കൈകൊണ്ടുള്ള കെട്ടിപ്പിടുത്തം ഇഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിലും കൂര്‍ക്കം വലിയവള്‍ക്ക് തീരെയിഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.
വെന്റിലേഷനിലൂടെ ആകാശം കാണാം. കരിമേഘങ്ങള്‍ക്കു പിറകില്‍ നിന്ന് പതിയെ ഇറങ്ങിവരുന്ന ചന്ദ്രനേയും മിന്നാമിന്നി നക്ഷത്രങ്ങളേയും കാണാം. ഇടയ്‌ക്കൊരു വവ്വാല്‍ ചിറകടിച്ചു പറന്ന് വെന്റിലേഷനില്‍ വന്നു തട്ടിയപ്പോള്‍, ദേവു ശരിക്കും പേടിച്ചുപോയി.
ഗോസ്റ്റ് ഉണ്ടാകുമോ? വവ്വാലുള്ളത് ഗോസ്റ്റസുള്ള സ്ഥലത്തല്ലേ? മറുവശത്തേക്കു തിരിഞ്ഞു കിടന്ന് മമ്മയെ മുറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. മമ്മ കണ്ണുതുറന്നു.
‘എന്റെ കുട്ടനുറങ്ങീല്ലേ? ന്തേ പേടീണ്ടോ? നാമം ജപിക്കാന്‍ വിളിച്ചപ്പോ നീ വന്നില്ലല്ലോ. അതാ പേടിക്കുന്നത്. നമുക്ക് അര്‍ജ്ജുനപ്പത്തു ചൊല്ലിക്കിടക്കാം
‘അര്‍ജ്ജുനന്‍ ഫല്‍ഗുനന്‍ പാര്‍ത്ഥന്‍ വിജയനും
വിശ്രുതമായ പേര്‍ പിന്നെക്കിരീടിയും,
ശ്വേതാശ്വനെന്നും ധനഞ്ജയന്‍ ജിഷ്ണുവും
ഭീതിഹരം സവ്യസാചി, ബീഭത്സവും’ എന്ന് മമ്മ ചൊല്ലി നിര്‍ത്തിയതും പുറത്തു നിന്നൊരു ചിലയ്ക്കല്‍ ഉയര്‍ന്നു.
‘ഓ, കേട്ടില്ലേ ദേവേശിമോളേ, ഹനുമാന്‍ സ്വാമീടെ ആളുകളാ ഒച്ച വെയ്ക്കുന്നത്? നമ്മക്ക് ഹനുമാന്‍സ്വാമിയുടെ നാമം കൂടി ജപിക്കാം.’

ആലത്ത്യൂരെ ഹനുമാനേ
എന്നെ പേടിസ്വപ്നം കാട്ടല്ലേ
അല്ലാതെ കാട്ട്യാലും എന്നെ
വാലിട്ടടിച്ചുണര്‍ത്തണമേ!

മമ്മ ദേവേശിയുടെ ചെവിയിലാണാ നാമം ചൊല്ലിയത്. അതു കേട്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ക്കു ധൈര്യം തോന്നി. അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും എന്തോ ഒരു സമാധാനവുമുണ്ടായി. എപ്പോഴോ അവള്‍ അറിയാതെഉറങ്ങിപ്പോവുകയും ചെയ്തു.
വെന്റിലേഷനിലൂടെ ഇളം വെയില്‍ മുഖത്തു തൊട്ടപ്പോഴാണ് ദേവു ഉണര്‍ന്നത്. പല്ലുതേച്ചുമുഖം കഴുകി താഴെയെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും മമ്മ മേശമേല്‍ പലഹാരങ്ങളൊരുക്കി വെച്ചിരുന്നു.

‘വാ ദേവേശിക്കുട്ടാ, നമുക്കു കാപ്പികുടിക്കാം. അതിനു മുമ്പ് കുറച്ചു കാര്യങ്ങളുണ്ട്. പുറത്തോട്ടു വാ’
മമ്മ കയ്യിലൊരു ചെരുവത്തില്‍ എന്തോ സാധനവുമായി മുറ്റത്തേയ്ക്കിറങ്ങി. പിറകേ ദേവുവും.
‘വായോ, സുഗ്രീവാ, അംഗദാ, ബാലീ, താരേ എല്ലാരും ഓടി വായോ… വായോ കിളികളേ… അണ്ണാറക്കണ്ണന്മാരേ വായോ…!
വിളി കേള്‍ക്കാത്ത താമസം മുറ്റം നിറയെ ആള്‍ക്കാരായി. മമ്മ വിളമ്പുന്ന ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാന്‍ വന്നവര്‍!

(തുടരും)