ഏതൊരു ഹിമാലയ-
ഭൂമിതൊട്ടുഴിയുന്ന
മാരുത നിശ്വാസത്തെ
വണങ്ങിപ്പോകുന്നു നീ
ആരുടെ മഹാശിവ-
ഗോപുരശില്പത്തിന്റെ
താഴികക്കൂടത്തിന്മേ-
ലിരുന്നു പാടുന്നു നീ….
തീരാത്ത കഥാസരിത്-
സാഗരം കാവല് നില്ക്കും
ദ്വീപിന്റെ മൗനങ്ങളെ
മാറോടു ചേര്ക്കുന്നു നീ!
ആടിയുമുലഞ്ഞും നിന്
വടവൃക്ഷങ്ങള് ഏതോ
കാവ്യശാരികക്കൂടു
കണ്ടുകൈ തൊഴുന്നേരം
ആരതിയുഴിയുന്ന
സാന്ധ്യചന്ദ്രികക്കോവില്
ആയിരം കുട നീര്ത്തി-
യെന്നെയും വിളിക്കുന്നു
ഞാനൊരു ദേശാടകന്
ഭാരതസത്രത്തിന്റെ
വാതിലില് പുല്ലാങ്കുഴല്
വായിച്ചു മടങ്ങുന്നോന്
ഊരില്ല, പേരില്ലെ, നി-
ക്കെന്നിട്ടുമാരോവന്നു
സോപാനനൈവേദ്യത്തി-
ലിത്തിരി കോരിത്തന്നു
മായാത്ത മഹാസ്നേഹ-
നാനാര്ത്ഥ കുടുംബത്തിന്
ധാരയിലൊന്നോരണ്ടോ
തുള്ളികള് തൂവിത്തന്നു
വേനലില് വറ്റാറില്ല,
പ്രളയം വിഴുങ്ങില്ല,
ആസുരാഭാസങ്ങള്ക്കു
കീഴ്പ്പെട്ടു മരിക്കില്ല
ഞാനൊരു വേഴാമ്പലിന്
പ്രാണസുസ്മിതം പോലെ
കാടിന്റെ പ്രണയാര്ദ്ര-
നീഡത്തില് വസിക്കുന്നു!