തൊണ്ണൂറ് വയസ്സ് കഴിഞ്ഞ ഒരു ഉന്നത വ്യക്തി. അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ഞാന് ഒരു ചടങ്ങില് പങ്കെടുക്കാനായി പോയ അവസരം. സംഘാടകര് ഞങ്ങള്ക്ക് ഓരോ ചായ സല്ക്കരിച്ചു. ചായകുടി കഴിഞ്ഞതും നമുക്കിനി വേദിയിലേക്കു കയറാം എന്ന് സംഘാടകര്.
ഉടനെ ഉന്നതനായ വ്യക്തി ഒരു ഗ്ലാസ് പച്ചവെള്ളം ആവശ്യപ്പെട്ടു. ചായ കുടിച്ച് ദാഹം തീര്ന്നു കാണില്ല എന്നാണ് ഞാന് ഉള്പ്പെടെയുള്ളവര് കരുതിയത്. ഒരു ചായകൂടി കൊണ്ടു വരട്ടെ എന്നായി സംഘാടകര്. എനിക്കാവശ്യം പച്ചവെള്ളമാണെന്ന് അദ്ദേഹം. സംഘാടകര് എവിടെ നിന്നൊ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം കൊണ്ടുവന്നു. അദ്ദേഹം അതുവാങ്ങിയശേഷം വായ് കഴുകി.
അരുകില് നില്ക്കുന്ന എന്നോട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ വചനങ്ങള് വലിയൊരു ഗുണപാഠമായി എനിക്കനു
ഭവപ്പെട്ടു. ”ഞാന് ഒന്നാം ക്ലാസില് പഠിക്കുന്ന കാലം. അന്ന് അതിനെ കുടിപ്പള്ളിക്കൂടം എന്നാണ് പറയുക. അന്ന് എന്നെ പഠിപ്പിച്ച മാസ്റ്റര്
കുട്ടികളോടായി പറഞ്ഞു.
എന്തൊന്ന് ഭക്ഷിച്ചാലും വായ്
കഴുകണം. അത് മിഠായിയാവാം. നെല്ലിക്കയാവാം. മാങ്ങയാവാം.
ചായ കുടിച്ചാലും വായ്കഴുകണം. ആ വാക്കുകള് എന്നെ സ്വാധീനിച്ചതുകൊണ്ട് ഞാന് ഇന്നേവരെ ആ ശീലം തുടര്ന്നു. നേരു പറയട്ടെ എന്റെ പല്ലുകള്ക്ക് ഇതുവരെയും ക്ഷതമൊന്നും പറ്റിയിട്ടില്ല.”
ചെറിയതാണെന്ന് തോന്നുന്ന ഒരു അറിവ് എത്ര മഹത്തരമാണെന്ന് ഞാന് മനസ്സിലാക്കി.
അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം സ്റ്റേജിലേക്ക് കയറുമ്പോള് ഞാന് കുടിപ്പള്ളിക്കൂടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഓര്ത്തുപോയി. അറിവുകള് പരമാവധി നേരത്തെ കിട്ടണം. അപ്പോള് എക്കാലത്തും നമുക്കത് അനുഷ്ഠിക്കാന് കഴിയും. കുട്ടികളായ നിങ്ങള് ഇതു വായിച്ചശേഷം അറിയാത്തവര്ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുകയും വേണം.