സംഘസംസ്കാരം കൈവരിക്കുന്നതിലൂടെ സ്വയംസേവകന്റെ ജീവിതത്തില് മാത്രമല്ല, അയാളുടെ കുടുംബത്തിലും താമസിക്കുന്ന പ്രദേശത്തുമെല്ലാം അനിവാര്യമായും പരിവര്ത്തനം ഉണ്ടാകണമെന്ന് സ്വാഭാവികമായും സംഘം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അതായത്, സംഘശാഖ സാമൂഹിക പരിവര്ത്തനത്തിന്റെ ഉപാധിയായിത്തീരണം എന്നതാണ് സംഘത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാട്. മധ്യപ്രദേശിലെ ദതിയാ താലൂക്കിലെ ഹിന്ഡോര ഗ്രാമത്തില് സംഘശാഖ ആരംഭിക്കാന് രണ്ടായിരാമാണ്ടില് ജില്ലാപ്രചാരക് ജഗരാം സിംഹന് എത്തി. ആ ഗ്രാമത്തിലെ അപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യങ്ങള് കണ്ടപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന് അതിശയം തോന്നി. ആ ഗ്രാമത്തിലെ ബഹുഭൂരിപക്ഷം യുവാക്കളും വൃദ്ധന്മാരുമെല്ലാം സദാ സമയം ചൂതുകളിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് അവിടെ അദ്ദേഹം കണ്ടത്! മാത്രമല്ല, പരസ്പരം കലഹിക്കുന്നതും തെറിവിളിക്കുന്നതും അവരുടെ സ്വഭാവമായിരുന്നു. ഇതുകൊണ്ടൊന്നും നിരാശനാകാതെ ജഗരാം സിംഹന് അവിടത്തെ ചില യുവാക്കളുമായി സമ്പര്ക്കം സ്ഥാപിച്ചു. അവിടത്തെ രണ്ടു യുവാക്കളായ മണിറാം, രാകേശ് നിരഞ്ജന്- എന്നിവരെ നിരന്തരസമ്പര്ക്കത്തിലൂടെ പ്രാഥമിക ശിക്ഷാ വര്ഗ്ഗില് പങ്കെടുപ്പിക്കാന് അദ്ദേഹത്തിനു സാധിച്ചു. വര്ഗ്ഗില് നിന്ന് അവര് തിരിച്ചുവന്നത് തികച്ചും വ്യത്യസ്തരായ ആളുകളായിട്ടായിരുന്നു. അവരുടെ സ്വഭാവദൂഷ്യങ്ങളില് നിന്നും അവര് മോചനം നേടിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവര് രണ്ടുപേരും ഗ്രാമത്തില് സംഘശാഖ ആരംഭിച്ചു. ക്രമേണ മറ്റ് യുവാക്കളും ശാഖയില് വന്നു തുടങ്ങി. ശാഖയില് നിന്ന് ലഭിച്ച സംഘസംസ്കാരത്തിന്റെ ഫലമായി അവരിലും ആശ്ചര്യകരമായ മാറ്റം ഉണ്ടായി. ഇത് ഗ്രാമവാസികളിലും വലിയ മാറ്റമുണ്ടാക്കി. അങ്ങനെ, ഗ്രാമത്തിലെ ഓരോ വീട്ടിലും സ്വയംസേവകരുണ്ടായി. ഗ്രാമത്തിലെ ആളുകള് അവരുടെ ദുര്നടപടികളില് നിന്നും തീര്ത്തും മുക്തരായി! സംഘമാണ് ഗ്രാമത്തില് ഈ പരിവര്ത്തനം സാധ്യമാക്കിയതെന്ന് ഗ്രാമവാസികള് നിസ്സങ്കോചം അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.