കാക്കുക നമ്മള് ഭൂമാതാവിനെ ജീവകൂലത്തിന് ഗേഹത്തെ
ഓര്ക്കുക നമ്മളനേകം ജനിമൃതിയാടിയതിവളുടെയങ്കത്തില്
ഇവളേ ജന്മശതങ്ങളില് നമ്മള്ക്കമ്മിഞ്ഞപ്പാലേകിയതും
ഇളയിവള് ഇരുളുംപകലും താണ്ടി, ഇളവേല്ക്കാതെ ഗമിക്കുന്നു…
നീലിമയോലും കടലുടലാടയിലണിഞ്ഞൊരുങ്ങിയൊരീഭൂമി
കുചകുംഭങ്ങള് കണക്കെ ഉയര്ന്നൊരു ഗിരിനിരയാല് പരിശോഭിപ്പൂ
പുണ്യസരിത്തുകള് അമ്മമുലപ്പാലായി പടരുമൊരീമണ്ണില്
നഞ്ചുകലക്കരുതിനിമേല് പുഴയില് ജലധിയില് അമ്മയെ രക്ഷിക്കാം…
വസുധ തപിക്കുന്നൂ പഞ്ചാഗ്നിയില് സുതരുടെക്ഷേമം കാത്തീടാന്
തരുനിര തപസിലുയര്ന്നൊരു കൂടയായ് ജീവകുലത്തിനു തണലേകാന്
മുറിച്ചിടല്ലേ മരമിനിമണ്ണില് മുടിച്ചിടല്ലേ കാടുകളും…
കാടുകള് കാവുകള് കാക്കുക നമ്മള് ഭൂമാതാവിനു കുളിരേകാന്
ഉഴുതുമറിക്കരുതെന്ത്രക്കൈയാല് ഉരസിജമാകും കുന്നുകളെ
നികത്തിടൊല്ലെ പുഴകള് തോടുകള് തണ്ണീര്ത്തടമിവ ഒരു നാളും…
ധരയുടെ നാഡി ഞരമ്പുകളാറുകള് പുഴകള് നികന്നുമറഞ്ഞെന്നാല്
അവശേഷിക്കുകയില്ലൊരുജീവന് പോലും മണ്ണിലതോര്ക്കുകനാം..
സര്വ്വംസഹയിവളമ്മധരിത്രി പിറക്കും സന്തതികള്ക്കെല്ലാം
അന്നവുമഭയവുമരുളും വത്സല മംഗളദേവതയെന്നാളും..
അലിവെഴുമവളോ മധുനിറയും കായ് കനിയാല് സ്നേഹംതൂവുമ്പോള്
അറിയുകനാമാ ഭൂമാതാവിന് കാരുണ്യക്കടലാഴത്തെ
അണു കീടം മനുജാദികളഖിലം അമ്മധരിത്രിക്കൊരുപോലെ
അനന്ത കോടികളവളുടെകുക്ഷിയില് നിന്നേ നൊന്തുപിറക്കുന്നൂ
അരുതു ഹനിക്കരുതിനിമേല്തമ്മില് അമ്മ വസുന്ധര ചൊല്ലുന്നു…
പരസ്പരാശ്രിതരല്ലോ ഭൂവില് പിറന്നജന്തുസഹസ്രങ്ങള്
ഋതുക്കള്നെയ്യും പട്ടുടയാടയിലണിഞ്ഞൊരുങ്ങുംഭൂമാതാ..
വസന്തമലരുകൊരുത്തൊരുഹാരം ചാര്ത്തിയൊരുങ്ങും ചില കാലം
നീഹാരാര്ദ്രസുഗന്ധ സമീരണ മാലേയക്കുറി ചൂടുന്നോള്
അവളീഗോളപഥത്തിലെ നിത്യ വിശുദ്ധിയുലാവും സീമന്തം
അരുതിനി രാസവിഷങ്ങള് ചൊരിഞ്ഞീ മണ്ണിനെ ഊഷരമാക്കരുതേ..
വിത്തു വിതയ്ക്കുക മണ്ണില് ഗോമയസത്തുനിറയ്ക്കുക നാമാദ്യം..
ഭൂമാതാവും ഗോമാതാവും പരസ്പരം പരിപോഷിക്കെ
നമുക്കുറച്ച് ജപിക്കുക ഭൂവിന് മഹത്വമിനിമേലെന്നാളും…