മാനവരാശിക്ക് ഭീഷണിയാകുന്ന ചൈന’ എന്ന ഷാബു പ്രസാദിന്റെ ലേഖനം (കേസരി, 2020 ജൂണ് 12) വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്. അയല് രാജ്യങ്ങളുടെ മേലുള്ള ചൈനയുടെ കടന്നുകയറ്റം ചൈനയുടെ പിറവി മുതലേയുള്ളതാണ്. 1950ല് ടിബറ്റ് ചൈനയോട് ചേര്ക്കാനുള്ള ശ്രമമാരംഭിച്ചു. ചൈനീസ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രവര്ത്തകര് തിബറ്റില് നുഴഞ്ഞുകയറി തിബറ്റിലുണ്ടായിരുന്ന ഫ്യൂഡല് പുരോഹിതഭരണത്തെ തകര്ക്കാന് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ചൈനയുടെ കുത്സിത പ്രവൃത്തി സഹിക്കവയ്യാതെ 1954ല് ദലൈലാമയും അനുയായികളും തിബറ്റില് നിന്ന് പലായനം ചെയ്തു. തിബറ്റിന്റെ ആത്മീയ നേതാവായ ദലൈലാമക്കും അനുയായികള്ക്കും അന്ന് ഇന്ത്യ അഭയം നല്കി. ഇതു ചൈനയെ ചൊടിപ്പിച്ചു. അന്നുമുതല് ചൈന ഇന്ത്യയെ ശത്രുവായി കാ ണാന് തുടങ്ങി. ഇന്ത്യ തിബറ്റിന്റെ ഭൂപ്രദേശങ്ങള് പിടിച്ചടക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന വാദഗതി ഉയര്ത്തി ചൈന ഇന്ത്യയുമായി നിരന്തരം അതിര്ത്തി പ്രശ്നങ്ങള് ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഈ സംഘര്ഷമാണ് 1962ല് ഒരു മാസത്തോളം നീണ്ടുനിന്ന ഇന്ത്യ-ചൈന യുദ്ധത്തിലേക്കെത്തിയത്. ഈ യുദ്ധത്തില് രാജ്യത്തിന് മേല്ക്കൈ നേടിക്കൊടുക്കാന് അന്നു ഭരിച്ച കോണ്ഗ്രസ്സിനായില്ല. ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് രാജ്യം മറ്റൊരു രാജ്യത്തെ വെറുതെ ആക്രമിക്കില്ലെന്നും ഇന്ത്യയാണ് യുദ്ധത്തിനു ഉത്തരവാദി എന്നു വാദിച്ച ഒരു വിഭാഗം ഇന്ത്യന് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരെ അന്ന് അറസ്റ്റു ചെയ്യുകയുണ്ടായി. ചൈനീസ് നിലപാടിനെ ഒരു വിഭാഗം ഇന്ത്യന് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകള് എതിര്ക്കുകയും തുടര്ന്ന് ഇന്ത്യയില് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം പിളരുകയുമുണ്ടായി. അതിര്ത്തിയില് നിരന്തരം പ്രശ്നമുണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചൈന പഞ്ചശീലകരാറിനെ കാറ്റില് പറത്തിയുള്ള നിരുത്തരവാദപരമായ പ്രവൃത്തികാരണം 2017 ല് ആഴ്ചകളോളം നീണ്ടുനിന്ന ഡോ ക്ലാം സംഘര്ഷമുണ്ടായി. ആ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കപ്പെടുമ്പോഴേക്കും ഇപ്പോഴിതാ ചൈനയുടെ വഞ്ചന വീണ്ടും ലഡാക്കിലെ ഗാല്വാനില് അരങ്ങേറിയതിന്റെ ഫലമായി നമ്മുടെ ഇരുപത് ധീര ജവാന്മാര്ക്ക് ജീവന് നഷ്ടമായി. നമ്മുടെ സൈന്യത്തിന്റെ തിരിച്ചടിയില് ചൈനക്കും സാരമായ നഷ്ടം സംഭവിച്ചു എന്നുവേണം കരുതാന്. സ്വന്തം ശക്തിമേല്ക്കോയ്മക്ക് കോട്ടം തട്ടുമോ എന്ന ചൈനയുടെ ഭയമാണ് ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടാകുന്ന സംഘര്ഷങ്ങള്ക്ക് കാരണം എന്ന് വേണം വിചാരിക്കാന്. 1962ല് മാവോയുടെ കാലത്തുണ്ടായ സംഘര്ഷം അക്കാലത്തുണ്ടായ ചൈനയിലെ ക്ഷാമം മറയ്ക്കാന് മാവോ ഗവണ്മെന്റ് നടത്തിയ തന്ത്രമാണെന്ന് പില്ക്കാലത്ത് തെളിഞ്ഞതായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അങ്ങിനെയെങ്കില് കൊറോണയുടെ ഉത്ഭവവും ചൈനയാണെന്ന കാര്യത്തില് നിന്നു ശ്രദ്ധതിരിക്കാന് വേണ്ടിയുള്ള തന്ത്രമാണിതെന്ന് കരുതേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. എന്തായാലും ചൈനയുടെ ഈ മുഠാളത്തത്തിന് അതേ നാണയത്തില് മറുപടി കൊടുത്താലേ ശരിയാകുകയുള്ളൂ. ഇന്ത്യന് രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വവും സൈന്യവും അതിന് ശക്തിയുള്ളവരാണ് എന്നതില് നമുക്ക് അഭിമാനിക്കാം.