സ്വരോദകം

ആദിത്യ രൂപിയായ്, ആദര്‍ശ സാരമായ്
ആത്മാവിനുള്ളില്‍ ജ്വലിക്കും വെളിച്ചമേ
ആദിമധ്യാന്തവിഹീന സനാതന
വീഥിയില്‍ കത്തിജ്വലിച്ച നക്ഷത്രമേ
അന്തരാത്മാവിന്നകത്തായിരങ്ങളില്‍
സുസ്‌നേഹദര്‍ശനം തീര്‍ത്ഥ കൈവല്യമേ
അസ്തമിക്കാത്തോരതുല്യപ്രകാശമേ
ഉള്ളം തുറന്നു നമസ്‌ക്കരിക്കട്ടെ ഞാന്‍

എത്രയോ കൂരിരുള്‍ കീറി മുറിയ്ക്കുവാ-
നുച്ചൈസ്തരം ഭവാനോതിയ വാക്കുകള്‍
കണ്ടകാകീര്‍ണ്ണമാം പാതകള്‍ താണ്ടുവാന്‍
മുന്നില്‍ നിന്നേ ഭവാന്‍ ചൊല്ലിയ ഗീതികള്‍
വീഴുമോയെന്ന് ഭയന്ന നേരങ്ങളില്‍
വാഴുവാന്‍ പ്രേരണയായ് ഭവല്‍ സൂക്തികള്‍
സാര്‍ത്ഥകം സുവ്യക്തമാക്കി ഭവാന്‍ തീര്‍ത്ഥ-
പാത്രം കണക്കാ പരിശുദ്ധ ജീവിതം!

ഹേ മഹാ സുസ്‌നേഹ സൂര്യ ഭവാന്‍, ഹൃത്തി –
ലസ്തമിക്കാതെയിരിക്കയാണെപ്പൊഴും
ഹേ മഹാ ജ്ഞാനസ്വരൂപ, ഭവല്‍സ്വര-
മുച്ചത്തിലുള്ളില്‍ മുഴങ്ങന്നിതെപ്പൊഴും
ഹേ മഹാതാപസ ശ്രേഷ്ഠ ഭവാന്റെയാ
വാക്കിന്‍വിളക്കത്തിരിക്കുന്ന നേരത്ത്
പിച്ചവെയ്ക്കുന്നു വിചാരങ്ങളെന്നിലെ
ഉള്‍ച്ചെറുമണ്‍ കുടത്തില്‍ പോലുമിങ്ങനെ!
ഇറ്റു കണ്ണീരാണ് ശുദ്ധോദകം ഭവാന്‍
ചുറ്റിലുമുണ്ടെന്ന ബോധമേ ധൈര്യവും
അസ്തമിക്കാത്ത യതുല്ല്യ പ്രകാശമേ
ഹൃത്തടം കൊണ്ട് നമസ്‌ക്കരിക്കുന്നു ഞാന്‍!

പരമേശ്വര്‍ജിയ്ക്ക് സമര്‍പ്പണം