ചാണക ഗന്ധമായിരുന്നു
പണ്ട് വീടിന്.
ചുമരുകള് വിണ്ട് പൊളിഞ്ഞ്
ഒരു ഭൂപടം പോലെ.
പുകയുന്ന അടുപ്പിന്
ഊതിത്തളര്ന്ന,
കരിപുരണ്ടൊരു അമ്മ മുഖം.
എല്ലാം പുതുക്കണം.
അടുപ്പ് മുതല് കിണര്വരെ.
പഴയതെല്ലാം കളയണം
ഓര്മ്മകളൊന്നും ബാക്കിവെക്കാതെ!
കാഴ്ചകള്ക്ക് മുന്നില്
പുതുപിറവിയായ് തീരണം വീട്.
കിണര് പൂക്കുടപോലെ-
വിരിഞ്ഞ് നില്ക്കണം.
ബോണ്സായ്കള് വെക്കണം.
മുറ്റംനിറയെ പുല്ത്തകിടിയൊരുക്കണം.
വീട് പുതുക്കി കഴിയുമ്പോള്
ഭാഷ മാറണം,
വാക്ക് പുതുക്കണം.
എന്തിലും, ഏതിലും
പത്രാസ് നിറയണം.
അങ്ങനെ കാലത്തിനൊത്ത്-
തലയെടുപ്പോടെ…!
പക്ഷെ; മുടി കൊഴിഞ്ഞ്
പല്ലില്ലാമോണകാട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന-
നടുത്തളം മൂത്രപ്പുരയായ് കരുതുന്ന,
മുറുക്കാന് താമ്പാളം തപ്പുന്ന,
പുതുക്കി പണിയുവാന് പറ്റാത്ത,
മരണം തോറ്റ് മടങ്ങിയ രണ്ടുപേര്
അവരെയെന്ത് ചെയ്യും….?