ചാരുസുസ്മിതം മാഞ്ഞുപോയ്, സൗവര്ണ്ണ-
ശോഭയോലും നിലാവസ്തമിച്ചുപോയ്!
ഭാരതത്തിന് മുഖശ്രീ, നിരാശയില്-
പ്പെട്ടവര്ക്കോ പ്രതീക്ഷതന് കൈത്തിരി.
പാതിരാവിലും മക്കളെ കാക്കുവാന്
കണ്ണുചിമ്മാതിരിക്കുന്ന ”സൂപ്പര്മോം”.
നെഞ്ചിലേറ്റിയോരാദര്ശദീപ്തിയെ
അന്ത്യകാലംവരെ കാത്ത ധന്യത.
പുല്ലു പല്ലവം പാഷാണജാലവും
തുല്യമായ്ക്കണ്ട തത്വചിന്താലയം.
പിന്നിലെത്തുന്നവര്ക്കായരങ്ങൊഴി-
ഞ്ഞീടുവാ, നിണ്ടലില്ലാത്തൊരാര്ദ്രത.
സീതയായിരിക്കെത്തന്നെ ദ്രൗപദി
ദുര്ഗ്ഗ ഭദ്രതന് വേഷപ്പകര്ച്ചകള്.
ആത്മശാന്തി വ്രതനിഷ്ഠയാക്കിയ
ഭാരതത്തി,ലശാന്തി പടര്ത്തുവാന്
തക്കമോര്ക്കും കിരാതരെപ്പറ്റെ, നി-
ശ്ശബ്ദരാക്കും നയതന്ത്രചാരുത.
മാഞ്ഞുപോകുന്നു സിന്ദൂരധൂളികള്
മായുകില്ലാ സുഷമയൊരിക്കലും.
കാല്ക്കലേകട്ടെ എള്ളു പൂ ചന്ദനം
കണ്ണുനീരില് നനച്ചു ഞാന്; സ്വസ്തിതേ!