ബംഗാൾ

ഹേ മഹാകാവ്യോപാസകാ, സ്‌നിഗ്ദ്ധ സ്വച്ഛ-
ശാന്തമാം ഗീതാഞ്ജലി നാദധാരയാല്ത്മ-
വീഥിയില്‍ നിന്നായിരമിതളാല്‍ തൂവെള്ളയാം
താമരപ്പൂ ചൂടുന്ന സാഗരം തീര്‍ത്തൂ ഭവാന്‍!

ഹേ മഹാ സ്‌നേഹോപാസകാ, നമോവാകം!
ഉന്നത ശിരസ്‌കനായ്, നിര്‍ഭീകമനസ്‌കനാ-
യുത്തുംഗ ഹിമാദ്രിതന്‍ ഗര്‍ഭരേണുക്കള്‍ സ്വന്തം
ഹൃത്തിലേക്കാവാഹിച്ചിട്ടെഴുതിപ്പാടീ ഭവാന്‍!

ഹേ മഹാജ്ഞാനാന്വേഷകാ, യീ ഭാരത-
സ്വര്‍ഗഭൂമിയില്‍ പൂവും പുഴുവും പുല്‍ച്ചാടിയും
പുഴയും മരങ്ങളും മാനവസ്‌നേഹത്തിന്റെ
ഉന്‍മാദലഹരിയാലൊരുമിച്ചുണരുന്ന
അനഘ സുവര്‍ണമാം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കണ്ടൂ ഭവാന്‍!

എങ്കിലെന്ത,ധികാര ദുര്‍മദാന്ധരായ് ധൂര്‍ത്ത
ധാര്‍ത്തരാഷ്ട്രന്‍മാര്‍ വംഗനാടിനെ മുടിയ്ക്കുന്നു.
നരഭോഗികള്‍ കൊല്ലാകൊല ചെയ്‌തൊടുക്കുന്നൂ-
അമ്മയെ പെങ്ങന്‍മാരെ പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെപ്പോലും
രുധിരം മണക്കുന്നൂതെരുവി;ല്ലാഗ്‌നേയാസ്ത്രം
പെരുകികത്തിത്തീരും കൂരയില്‍ നിന്നും കണ്ണീര്‍-
ച്ചോരയിലല മുറിച്ചോടുന്നൂ നിരാലംബര്‍
അഭയം തേടും സ്വന്തം സോദരിന്നനാഥന്‍മാര്‍!
വെന്ത മാംസത്തിന്‍ മണം പരതി കൊടും ഹീന
ജന്തുകാമന കണ്ണില്‍ തിളങ്ങും കഴുകന്‍മാര്‍
വംഗദേശത്തെക്കുറിച്ചെങ്ങനെ പാടേണ്ടു ഞാന്‍?
ഹേ മഹാരഥ സ്‌നേഹഗായകാ, ഭവല്‍ ജന്മ-
പുണ്യയാം പുരാതന വംഗസംസ്‌കൃതി പോലും
തകര്‍ത്തു മുന്നേറുന്നൂ രക്തരാക്ഷസകൂട്ടം
കാവ്യ പൈതൃകമവര്‍ക്കന്യമാണത്രേ കഷ്ടം!

ഹേ മഹാരഥന്‍, ഭവാന്‍ വേദനിക്കേണ്ട കാലം-
കൊടുത്തതൊക്കെ തിരിച്ചെടുക്കും നാളും വരും!
മമതയില്ലാത്തവര്‍ ഭരണം കൈയാളുമ്പോള്‍
മനുജനുണ്ടോ മണ്ണില്‍ മാനവും ജീവന്‍പോലും.