ഗുരുപൂർണിമ

കസ്തൂരി തേടുന്ന മാനായി മാനസം
സ്വത്വബോധത്തെ തിരഞ്ഞിടുമ്പോള്‍…
ആത്മാവിലാഴുന്നൊരന്ധകാരത്തിന്റെ
ബന്ധനം നീക്കാനലഞ്ഞിടുമ്പോള്‍…
ബോധോദയത്തിന്റെ ബോധനം കേള്‍ക്കാതെ
ഹൃത്തടം നീറിപ്പുകഞ്ഞിടുമ്പോള്‍…
ഉത്തരംകിട്ടാ സമസ്യയായ് ജീവിതം
വ്യര്‍ത്ഥമെന്നോര്‍ത്തു കരഞ്ഞിടുമ്പോള്‍…
ദുഃഖത്തിരകളാല്‍ തീരത്തടിഞ്ഞൊരു
മത്സ്യമായ് ചിത്തം പിടഞ്ഞിടുമ്പോള്‍…
ഉള്‍ക്കുളിരേകുന്ന വാക്കുമായെത്തുന്ന
സദ്ഗുരൂ; നീ തന്നെ പൂര്‍ണ്ണനല്ലേ…?
മാതാ-പിതാ-ഗുരു-ദൈവമെന്നുള്ളതിന്‍
സാരാംശമെന്തെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു…
നിന്‍ പാദധൂളികള്‍ പിന്നിട്ട താരകള്‍
സാകൂതമിന്നു ഞാന്‍ പിന്‍തുടര്‍ന്നു…
അറിവിന്റെ വ്യാസമളന്ന മുനിയുടെ
ജന്മനാളില്‍ മഹാ പുണ്യമായി
ലഘുവായി നിന്നു നാം ഗുരുപാദുകങ്ങളെ
ശരണമാക്കേണം സുകൃതിയാകാന്‍…