അരുത് പെണ്‍കുഞ്ഞേ

കുരുന്നു കാല്‍ത്തളിര്‍നിലത്തമര്‍ത്തി നീ-
നടന്നു നീങ്ങുമ്പോള്‍ വിരിയുന്നു പൂക്കള്‍
മണിക്കിലുക്കംപോല്‍ തളകള്‍തന്‍ താളം
തുളുമ്പിനില്‍ക്കുമ്പോള്‍ നിറയുന്നു ഉള്ളം.
നിനക്കു നല്‍കുവാന്‍ ഒരുക്കി വെയ്ക്കുന്നു
നിറങ്ങള്‍ തുള്ളുന്ന നനുത്തുടുപ്പുകള്‍ –
ചുരത്തിടുന്നമ്മ നിനക്കു ദാഹനീര്‍ –
കുരുന്നിളം ചുണ്ടു വരണ്ടുപോകാതെ
ഒരു പനിനീരിന്‍ ദലം വിരിയുമ്പോള്‍
പതുക്കെ നീ പിച്ചനടന്നുതീരുന്നു..
തുടുക്കുന്നു കവിള്‍ അരുണ ശോഭയില്‍ –
കനക്കുന്നു മേനി നിനക്കു കൗമാരം !
അറക്കവാളുപോല്‍ നികൃഷ്ടദൃഷ്ടികള്‍
പതിക്കുന്നു നിന്നില്‍ പകപ്പു യൗവനം…. !
അരുതു കൈനീട്ടിയെടുക്കരുതു നീ
പ്രണയംപുഷ്പിക്കും ഒരൊറ്റ നോട്ടവും.
അരുത് തോള്‍ ചേര്‍ന്നു നടക്കരൂതു നീ
കുടത്തണല്‍ നീട്ടും സുഹൃത്തിനൊപ്പമായ്.
അരുതു പെണ്‍കുഞ്ഞെ, കിനാവിലും നിന്റെ-
യരികില്‍ നീതികേടെതിര്‍ക്കുവാനൊരു-
ശരം കരുതുക, ഇടംവലം നോക്കി-
ചുവടു വെക്കുക, വിടുക പിന്‍വിളി,
നിനക്കീശന്‍ തന്ന സുഭഗയൗവ്വനത്തുടിപ്പിനെക്കണ്ടു-
മയങ്ങും ഭൃംഗത്തെ വിലക്കിനിര്‍ത്തുക
നിരത്തിലൊക്കെയും നിനക്കുമേല്‍ കാകന്‍-
മിഴികളുമായിപ്പറന്നിറങ്ങുന്ന-
വെറിയന്‍ കാമത്തെ പകുക്കാന്‍ നില്‍ക്കേണ്ട,
പകരം ആട്ടുക, പകതുപ്പിപ്പാടേ ചെറുത്തു പോകുക.
പടമാണെല്ലാം ഈ അഭിനയത്തിന്റെ
പതിപ്പുകള്‍ അതു പറിച്ചെറിയുക
പ്രണയമേയില്ല. വെറും കാമത്തിന്റെ –
പ്രകടനം മാത്രം. പതിയിരിക്കുന്നു..!
രമണനുമില്ല മദനനുമില്ല
ഇടതുകൈയ്യന്മാര്‍, വരുത്തര്‍, പിന്നെയോ –
അവര്‍ക്കു വാദിക്കാന്‍ പലരുമുണ്ടല്ലോ.
നിനക്കു വേണ്ടൊരു പ്രണയവും; എല്ലാം –
നടിക്കും ഭ്രാന്താണ്, പ്രഹസനം മാത്രം!
വെറും പ്രഹസനം, കരള്‍ പകുക്കുന്ന –
പ്രണയമൊക്കെയും ഒലിച്ചു പോയ്, നന്മ-
തിരിച്ചുപോയ് കുഞ്ഞേ ……….. !