”ചന്തൂന് ചോറു വിളമ്പ് മകളേ”
ഉണ്ണിയാര്ച്ച വടക്കിനി അടിച്ചുതെളിച്ചു വെടിപ്പാക്കി. പുല്പ്പായ നിവര്ത്തിയിട്ടു. ഇലവെച്ച് ചന്ത്വാങ്ങളയെ ഊണു കഴിക്കാന് വിളിച്ചു. കൈവായ് കഴുകി ചിതം വരുത്തി ചന്തു ഊണു കഴിക്കാനിരുന്നു. ആര്ച്ച ചോറും കറികളും വിളമ്പി. അവള് ചിത്രത്തൂണുപറ്റിനിന്നു.
”ചന്ത്വാങ്ങളയും ആരോമരാങ്ങളയും എനിക്ക് ഒരുപോലെയാണ്. നേരാങ്ങളയ്ക്കൊത്ത ചേകോനാണല്ലോ ചന്ത്വാങ്ങള. ആരോമരാങ്ങള അങ്കത്തട്ടില് കയറുന്നേരം നിങ്ങളും കൂടെക്കേറണം. ചുരികയെങ്ങാനും തെറിച്ചുപോയാല്, മാറ്റച്ചുരിക കൊടുക്കണം. മാറ്റാന് കള്ളച്ചുരിക നീട്ടുകയാണെങ്കില്, വലതുഭാഗം മാറിനിന്ന് തട്ടിക്കൊള്ളണം. ആരോമരാങ്ങളയ്ക്ക് അങ്കത്തളര്ച്ച വന്നാലോ, *ഊരഴി തള്ളി അടയ്ക്കണം.
നേരാങ്ങള അങ്കം വെട്ടി മരിച്ചുപോവുകയാണെങ്കില്, എങ്ങനെ ഞാന് മറന്നീടേണ്ടു ചന്ത്വാങ്ങളേ!” ഉണ്ണിയാര്ച്ച എളമുളപൊട്ടിയലറുംവിധം കരഞ്ഞു.
പകരമേതും ഉരിയാടാതെ ചന്തു ഊണു കഴിച്ചെച്ചണീറ്റു. കൈവായ് കഴുകി ചിതം വരുത്തി. വെറ്റിലമുറുക്കും കഴിച്ച്, വസ്ത്രം മാറിക്കൊണ്ട് അമ്മാവന്നരികത്തേക്കു ചെന്നു.
”മകനേ ചന്തു, പുത്തന്ചുരിക കടയിക്കേണ്ടെ. നീതന്നെ പോകണം ചുരിക കടയിക്കാന്.”
”ഞാന് പൊയ്ക്കൊള്ളാം നേരമ്മാവാ. ഏതു നാട്ടിലാണ് കൊല്ലനുള്ളത് ?”
”കോലോസ്ത്രി നാട്ടിലൊരു കൊല്ലനുണ്ട്. അവനേക്കാള് കേമനായ വേറൊരു കൊല്ലനെപ്പറ്റി കേട്ടുകേള്വിയില്ല. നീ അവന്റെ കുടിയില് പോയി ചുരിക നാലും കടയിച്ചു കൊണ്ടുവരണം. ചുരികക്കണയിലെ ഇരുമ്പാണിമാറ്റി ചെമ്പാണിവെച്ചു മുറുക്കണം. പൊന്കാരം വെച്ചു വിളക്കി, വെള്ളിക്കാരംകൊണ്ടു പൊടിതുടയ്ക്കണം. ചുരിക കണ്ടാല് കാണുന്നോരു വിറയ്ക്കണം.
ചുരിക കടയുന്ന നേരത്ത് കൊല്ലന്റെ അരികത്തുനിന്ന് ഒഴിയരുത്. കൊല്ലന് ചുരിക ഏല്പ്പിക്കുന്നേ രം പതിനാറു പണം കൊടുക്കണം. ഒരു കുത്തു പട്ടും സന്തോഷിച്ചു കൊടുത്തേക്കണം. ചുരിക നാലുമെടുത്ത് പ്രജാപതിനാട്ടില് കുറുങ്ങാട്ടിടത്തില് വാഴുന്നോരുടെ വീടായ കീഴൂരിടത്തേക്കു ചെല്ലുക. ആരോമരുടെ അങ്കപ്പുറപ്പാടിന്ന് ഞാനും വാഴുന്നോരുമുണ്ടല്ലോ. പുറപ്പാടു സമയത്ത് ദേശവാഴിയും നാടുവാഴിയും മാലോകരും വരും.”
കണ്ണപ്പച്ചേകവര് ചുരിക നാലും വീരാളിപ്പട്ടില് പൊതിഞ്ഞ് ചന്തുവിനെ ഏല്പ്പിച്ചു.
(തുടരും)